نگاهی به فیلم «دوزیست»؛ بازنده‌های تهِ دنیا

«دوزیست» را می‌توان از دو زاویه، نگاه کرد. اول؛ بحث ژانر است! داستان را بدون عمق، روایت می‌کند، بنابراین در دسته «عامه‌پسند» می‌لغزد. دوم؛ شیوه و استیل کارگردانی (برزو نیک نژاد) است. او روی لبه تیغ حرکت می‌کند. انگار چشم راستش، قاب تلویزیون را می‌بیند. چشم‌چپش؛ به پرده سینما، خیره شده است! همین، کار او را سخت کرده است.