کلایمر که به آن کلایمر نیز می گویند ، اتومبیلی که در یک محور عمودی حرکت می کند تا مسافران یا بار را بین سطوح یک ساختمان چند طبقه حمل کند. اکثر کلایمرهای مدرن توسط موتورهای الکتریکی و با کمک وزنه تعادل از طریق سیستم کابل ها و قرقره ها به حرکت در می آیند. با باز کردن راه بهساختمان‌های بالاتر ، کلایمر نقش تعیین‌کننده‌ای در ایجاد جغرافیای شهری مشخص بسیاری از شهرهای مدرن، به‌ویژه در ایالات متحده ، ایفا کرد و نوید آن را می‌دهد که نقشی ضروری را در توسعه شهر آینده ایفا کند.
شهر اورگان
شهر اورگان
کلایمر شهری در شهر اورگان، اور.
متیو ترامپ
عمل بلند کردن بارها با وسایل مکانیکی در حین عملیات ساختمانی حداقل به دوران رومیان باز می گردد. معمار-مهندس رومیویتروویوس در قرن اول قبل از میلاد سکوهای کلایمری را توصیف کرد که از قرقره ها و کاپیتان ها یا بادگیرها استفاده می کردند که توسط نیروی انسانی، حیوانی یا آب کار می کردند .قدرت بخار تا سال 1800 در انگلستان به چنین دستگاه هایی اعمال شد. در اوایل قرن 19 aکلایمر هیدرولیک معرفی شد که در آن پلت فرم به یک پیستون در یک سیلندر غرق شده در زمین زیر شفت به عمقی برابر با ارتفاع شفت متصل می شد. فشار به سیال در سیلندر توسط یک پمپ بخار اعمال شد. بعدها ترکیبی از شیارها برای چند برابر کردن حرکت ماشین و کاهش عمق پیستون استفاده شد. همه این دستگاه‌ها از وزنه‌های تعادلی برای متعادل کردن وزن خودرو استفاده می‌کردند که تنها به قدرت کافی برای بالا بردن بار نیاز داشتند.
پرنده کوپتر هواپیما و هواپیما. تصویر سه بعدی از نقشه های لئوناردو داوینچی برای یک پرنده کوپتر، یک ماشین پرنده که با کوبیدن بال هایش بالا نگه داشته می شود. حدود 1490
مسابقه بریتنی
اختراعات: از سرنیزه تا موتورهای جت
سنجاق قفلی چه زمانی اختراع شد؟ خودروی مدل T چه زمانی معرفی شد؟ در حین شرکت در این مسابقه اختراعات، I’s خود را علامت بزنید و T (مدل) خود را علامت بزنید.
قبل از اواسط دهه 1850، این اصول عمدتاً در کلایمرهای حمل و نقل اعمال می شد. قابلیت اطمینان ضعیف طناب‌هایی که در آن زمان استفاده می‌شد (معمولاً کنف) باعث شد که چنین سکوهای کلایمری برای استفاده مسافران رضایت‌بخش نباشد. وقتی یک آمریکایی،الیشا گریوز اوتیس ، معرفی یکدستگاه ایمنی در سال 1853، کلایمر مسافر را ممکن کرد. دستگاه اوتیس، نشان داده شده درنمایشگاه کریستال پالاس در نیویورک ، دارای یک آرایش گیره ای بود که ریل های راهنما را که وقتی کشش از طناب کلایمر آزاد می شد روی آن حرکت می کرد، می گرفت . اولین کلایمر مسافربری در سال 1857 در فروشگاه بزرگ Haughwout در شهر نیویورک به بهره برداری رسید. با قدرت بخار، پنج طبقه را در کمتر از یک دقیقه صعود کرد و موفقیت آشکاری داشت.
نسخه های بهبود یافته کلایمر بخار در سه دهه بعد ظاهر شد، اما هیچ پیشرفت قابل توجهی تا زمان معرفی این کلایمر انجام نشد.موتور الکتریکی برای کار کلایمر در اواسط دهه 1880 و اولین نصب تجاری کلایمر مسافربری برقی در سال 1889. این نصب، در ساختمان Demarest در شهر نیویورک، از یک موتور الکتریکی برای به حرکت درآوردن یک درام سیم پیچ در زیرزمین ساختمان استفاده کرد . معرفی الکتریسیته منجر به دو پیشرفت بیشتر شد: در سال 1894 کنترل های دکمه ای معرفی شدند و در سال 1895 یک دستگاه کلایمر در انگلستان به نمایش گذاشته شد که قدرت را به چرخ (قرقره) در بالای شفت اعمال می کرد. وزن ماشین و وزنه تعادل کافی استبرای تضمین کشش با حذف محدودیت های اعمال شده توسط درام سیم پیچ، مکانیسم کشش محرک شفت های بلندتر و سرعت های بیشتر را امکان پذیر کرد. در سال 1904 یک ویژگی “بدون دنده” با اتصال نوار محرک به طور مستقیم به آرمیچر موتور الکتریکی اضافه شد و سرعت را تقریبا نامحدود کرد.
با غلبه بر مشکلات ایمنی، سرعت و ارتفاع، توجه به راحتی و اقتصاد معطوف شد. در سال 1915 به اصطلاحتراز کردن خودکار به شکل کنترل‌های خودکار در هر طبقه معرفی شد که وقتی اپراتور کنترل دستی خود را در فاصله معینی از سطح کف خاموش می‌کرد و ماشین را به سمت توقف دقیق هدایت می‌کرد، کنترل می‌شد. کنترل قدرت درب ها اضافه شد. با افزایش ارتفاع ساختمان، سرعت کلایمر در تاسیسات سریع مانند سطوح بالای ساختمان امپایر استیت (1931) به 1200 فوت (365 متر) در دقیقه افزایش یافت و به 1800 فوت (549 متر) در دقیقه در دقیقه رسید.مرکز جان هنکاک ، شیکاگو، در سال 1970.
عملکرد خودکار، که به دلیل اقتصادی بودنش در بیمارستان‌ها و ساختمان‌های آپارتمانی محبوبیت زیادی دارد، با معرفی عملیات جمعی بهبود یافت که به موجب آن یک کلایمر یا گروهی از کلایمرها به ترتیب از بالا به پایین یا بالعکس به تماس‌ها پاسخ می‌دهند. ویژگی اساسی ایمنی همه تاسیسات کلایمر، قفل درب کلایمر بود که نیاز داشت درب بیرونی (شفت) قبل از حرکت کابین بسته و قفل شود. تا سال 1950 سیستم های نظارت گروهی خودکار در خدمت بودند و نیاز به اپراتور کلایمر و استارت را از بین بردند.
تلاش اولیه برای به حداقل رساندن کاهش فضای کف در تاسیسات کلایمر در ساختمان‌های بلند اساس این ایده بود.کلایمر دوطبقه، برای اولین بار در سال 1932 آزمایش شد. هر کلایمر شامل دو کابین بود که یکی بالای دیگری نصب شده بود و به عنوان یک واحد عمل می کرد و در هر ایستگاه دو طبقه خدمت می کرد. این تکنیک به طور فزاینده ای در حال استفاده است. کلایمرهای خودکار دوطبقه در ساختمان تایم لایف، شیکاگو، در سال 1971 کار می کردند، و تاسیسات در برج جان هنکاک، بوستون. ساختمان شرکت استاندارد اویل (ایندیانا) ، شیکاگو؛ و بانک تجارت سلطنتی کانادا ، تورنتو، در سال 1971 در دست ساخت بودند.
کلایمرهای مدرن در انواع مختلفی برای اهداف مختلف ساخته می شوند. علاوه بر عملیات حمل و نقل معمولی و مسافر، در کشتی‌ها، سدها و سازه‌های تخصصی مانند موشک‌اندازها استفاده می‌شود. کلایمرهای سنگین، کلایمرهای نزول سریع در بلندمرتبه ها استفاده می شوند عملیات ساختمانی عملاً همه آنها از طریق کابل، نوار و وزنه تعادل، توسط مکانیزم سیم پیچی درام (هنوز در بسیاری از کلایمرهای باری کم ارتفاع استفاده می شود) یا توسط یک ترکیب الکتروهیدرولیک به حرکت در می آیند. کابل های متعدد (سه یا بیشتر) هم سطح کشش را با تراش و هم ضریب ایمنی را افزایش می دهند. خرابی کابل نادر است.
موتور محرک معمولاً با جریان متناوب برای سرعت های پایین تر و جریان مستقیم برای سرعت های بالاتر کار می کند. در موتور جریان مستقیم، با تغییر قدرت میدان ژنراتور جریان مستقیم، و با تنظیم اتصال مستقیم آرمیچر ژنراتور با آرمیچر موتور محرک، سرعت تغییر می‌کند. برای کلایمرهای پرسرعت، از چیدمان بدون چرخ دنده استفاده می‌شود که معمولاً کابل‌ها دو بار به دور نوار پیچیده می‌شوند. کلایمر کششی ممکن است ارتفاع نامحدودی داشته باشد، با این حال، بالا آمدن بیش از 100 فوت به طناب های جبرانی نیاز دارد – به عنوان مثال،طناب از پایین ماشین تا پایین وزنه تعادل؛ با بالا آمدن ماشین، وزن طناب جبران کننده به ماشین منتقل می شود و با پایین آمدن آن، مقدار بیشتری به وزنه تعادل منتقل می شود و بار روی ماشین محرک تقریباً ثابت نگه داشته می شود (تصویر را ببینید).
سیلندرها و پیستون های هیدرولیک برای کلایمرهای مسافربری کم ارتفاع و برای کارهای سنگین استفاده می شود.کلایمرهای باربری پیستون با عمل روغن تحت فشار سیلندر، سکو را از زیر فشار می دهد. یک پمپ الکتریکی با سرعت بالا فشار لازم برای بالا بردن کلایمر را ایجاد می کند. ماشین با عملکرد سوپاپ های الکتریکی که روغن را به مخزن ذخیره می کند پایین می آید. انواع تخصصی چیدمان سیلندر و پیستون هیدرولیک، از جمله عناصر افقی قرار داده شده، برای کاربردهای غیر معمول استفاده می شود. به عنوان مثال، نوع طناب دار یا “دنده دار” کلایمر هیدرولیک رایج در حدود سال 1900، با پیستون و سیلندر مجهز به نوار در هر انتها، در کلایمرهای ناو هواپیمابر برای بلند کردن بارهای سنگین در فواصل کوتاه استفاده می شود. با وارد شدن فشار به پیستون، فاصله بین شیارها افزایش می‌یابد و طناب‌های پیچیده شده در اطراف شیارها کلایمر را بالا می‌کشند.
کلایمرهایی که با طناب‌های کلایمر بالا می‌روند باید دارای پلت‌فرم‌های «ایمنی» باشند، دستگاه‌هایی که برای بستن روی ریل‌های راهنمای فولادی پس از فعال‌سازی طراحی شده‌اند و به سرعت کلایمر را ترمز می‌کنند تا متوقف شود. ایمنی که معمولاً در زیر سکوی اتومبیل نصب می شود، توسط یک تنظیم کننده سرعت از طریق یک طناب فعال می شود. طناب در صورت حرکت بیش از حد خودرو به سمت پایین، ایمنی را به حالت روشن می کشد. دستگاه ابتدا برق کلایمر را قطع می کند. اگر سرعت بیش از حد ادامه یابد، ترمز ایمنی را فشار می دهد.
اکثر کلایمرهای مدرن اتوماتیک هستند و از سیستم های کنترل مختلف برای کار کلایمرها به صورت جداگانه یا گروهی استفاده می کنند. قدیمی ترین سیستم کنترل خودکار ، تک دکمه ای، امکان استفاده انحصاری را برای سوارکار از ماشین برای سفر فراهم می کند. در ساختمان های آپارتمانی کوچک و برای کلایمرهای بار استفاده می شود.
عملیات جمعی برای استفاده با یک کلایمر در یک ساختمان رایج است. ماشین تمام تماس ها را در یک جهت به صورت متوالی پاسخ می دهد و سپس معکوس می کند و همه تماس ها را در جهت مخالف پاسخ می دهد. در آپارتمان های بزرگتر، بیمارستان ها و ساختمان های اداری کوچک استفاده می شود. تغییری که دو خودرو یا دوبلکس نامیده می شود، به دو خودرو اجازه می دهد تا با هم کار کنند و تماس ها را بین آنها به اشتراک بگذارند.
عملیات خودکار گروهی، دو یا چند خودرو را به صورت گروهی کنترل می‌کند، و آنها را برای کار در یک بازه زمانی مشخص تعیین می‌کند. اگر ترافیک سنگین باشد و دو یا چند کلایمر مانند بیمارستان‌ها، فروشگاه‌های بزرگ و دفاتر کار می‌کنند، از عملکرد خودکار گروهی استفاده می‌شود.
بیرونی را جدا کنیددرب ها و درهای کابین از اجزای ضروری سیستم های کلایمر مدرن هستند. این دو معمولاً از یک نوع عملیات استفاده می کنند – به عنوان مثال، باز شدن در مرکز، دو لنگه، تک لغزنده. درها توسط یک موتور الکتریکی روی ماشین باز و بسته می شوند. سرعت درب هنگام بسته شدن تنظیم شده است تا از آسیب به افرادی که در بسته شدن گرفتار شده اند جلوگیری شود. یک سنسور در صورت برخورد با یک جسم در هنگام بسته شدن، به صورت الکتریکی در را معکوس می کند. کنترل‌های فوتوالکتریک و دستگاه‌های الکترونیکی مجاورت نیز برای کنترل برگشت درب استفاده می‌شوند. درهای راهرو به گونه ای طراحی شده اند که همیشه قبل از کار کلایمر بسته می شوند.
برای کلایمر جایگزین داربست، درهای کشویی عمودی و دوپاره رایج هستند. چنین درهایی از یک ورقه بالا و پایین تشکیل شده اند که به طور مکانیکی به هم متصل شده اند به طوری که نیمه پایینی تا سطح کف پایین می آید در حالی که نیمه بالایی از سقف کابین بالا می رود . یک دروازه داخلی محافظ اغلب مورد نیاز است.
در مکان‌های مجزا، به‌ویژه در خانه‌های خصوصی، تلفن به یک سانترال خارجی اغلب طبق قانون الزامی است. در بسیاری از ساختمان ها، کلایمرها دارای سیستم های ارتباطی در صورت بروز خرابی های مکانیکی هستند. دکمه های هشدار، روشنایی اضطراری و برق اضطراری اغلب ارائه می شوند.
دستگاه های بارگیری و تخلیه خودکار در کلایمرهای باربری مدرن گنجانده شده اند. یک دکمه تماس، وانت خودکار را فعال می کند. کلایمر می رسد، بار به داخل کابین کشیده می شود، کابین به طبقه مناسب حرکت می کند و بار تخلیه می شود.
