وارونه جلوه دادن مفاهیم و واقعیت ها با هدایت دولت های قدرتمند و رسانه های فراگیر، پدیده جدیدی در نظام بین الملل است.
در دوره ریاست جمهوری اوباما در آمریکا، واژه های جدیدی تحت عنوان «تروریسم خوب» و «تروریسم بد» وارد ادبیات سیاسی جهان شد. با این رویکرد در قضیۀ تجاوز اسرائیل به فلسطین، رسانه های غربی فلسطینیان مظلوم را مصداق «تروریسم بد» معرفی کردند و جنایات رژیم صهیونیستی علیه فلسطین را «دفاع از حقوق یهودیان» خواندند. آمریکایی‌ها پس از ایجاد داعش و القاعده برای توجیه حضور خود در سوریه، از گروه های تکفیری به عنوان یک نوع از «تروریسم خوب» که علیه دیکتاتوری در سوریه می جنگند، یاد کردند.
تقسیم بندی تروریسم از سوی غرب به دو گروه خوب و بد، یک فاصله گذاری خطرناک بود که موجب رشد و توسعه تروریسم حتی در قاره اروپا شد. طبعا موضوع ترور و تروریسم از هر منظر محکوم و نابخردانه است و در آن زمان، ایران که در صف اول مقابله با تروریسم قرار دارد مفاهیم جعلی تروریسم خوب و بد را محکوم کرد.
با آغاز جنگ روسیه و اوکراین نیز مفاهیم «اشغال خوب» و «اشغال بد» در حال ورود به ادبیات سیاسی جهان است. آمریکا که هیچگاه اشغال سرزمین فلسطین توسط اسرائیل را محکوم نکرده و از تجاوز و اشغال اراضی یمن توسط ائتلاف سعودی حمایت کرده است، پرچم مخالفت با اشغال کشورها از جمله اوکراین را برافراشته و از تمامیت ارضی اوکراین حمایت می کند. جالب اینکه رژیم اشغالگر قدس که سالها با اشغال فلسطین در این سرزمین جنایت می کند نیز مخالفت خود را با اشغال اوکراین اعلام می کند. جالب تر اینکه ترکیه که از سال ۱۹۷۴ با حمله نظامی، قبرس شمالی را اشغال کرده نیز اشغال اوکراین توسط روسیه را محکوم می نماید. ترکیه در یک برخورد دوگانه دیگر، حالی که خود با تصاحب قبرس شمالی یک اشغالگر محسوب می شود در قفقاز با اشغال قره باغ توسط ارمنستان مخالف است. اشغال افغانستان توسط آمریکا و ناتو هم در زمره اشغال های خوب بود که به بهانه مبارزه با تروریسم انجام شد و به ویرانی افغانستان و شکست خفت بار ناتو منجر شد.
اما ناپسندترازاشغال سرزمین ها، تقسیم بندی اشغال به خوب و بد و برخورد دوگانه کشورهای غربی و متحدین آنها و سازمان های بین المللی از جمله سازمان ملل متحد در قبال حمایت از تمامیت ارضی کشورهاست. از دید آنها چنانچه یک کشور اروپائی با مردم موبور و سفیدپوست اشغال شود، یک «اشغال بد» است و باید با شدت با آن برخورد شود. اما اگر فلسطین یا یمن و دیگر کشورهای غرب آسیا اشغال شوند، این یک «اشغال خوب» است و باید مورد حمایت قرار گیرد.
در بحران اوکراین، کشورهای غربی و نهادهای بین المللی روسیه را از حقوق خود محروم ساختند. در این بحران فدراسیون جهانی فوتبال «غیر سیاسی بودن» مسابقات ورزشی را نادیده می گیرد و روسیه به عنوان یک «اشغالگر بد» نمی تواند در بازی های جهانی فوتبال قطر حضور داشته باشد. در حالی که عربستان به عنوان یک «اشغالگر خوب» در این بازی ها حضور دارد و امارات هم به عنوان «اشغالگر خوب » به مرحله پلی آف رسیده است. رژیم صهیونیستی، ترکیه و ارمنستان هم اشغالگران خوبی هستند که در کلیه بازی های اروپائی و جهانی حضور دارند.
آنچه مسلم است اینکه اشغال کشورهای مستقل توسط هر کشور دیگری ناپسند و مغایر با موازین بین المللی است. به همین دلیل جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان یک موضع اصولی هرگز از اشغال سرزمین ها حمایت نمی کند. ایران همانگونه که اشغال فلسطین توسط اسرائیل یا اشغال یمن توسط ائتلاف سعودی را محکوم کرده، اشغال قبرس شمالی توسط ترکیه یا اشغال قره باغ توسط ارمنستان را برنتابیده است. در بحران اوکراین نیز ایران از تمامیت ارضی این کشور حمایت کرده و حتی در مجامع بین المللی به انضمام کریمه به روسیه یا تصرف آبخازیا و اوستیای گرجستان رای مثبت نداده است.
بنظر می رسد جهان بعد از تقسیم بندی تروریسم به خوب و بد، باید تقسیم بندی «اِشغال خوب و بد» را هم تجربه کند. امروز برخورد دوگانه و تقسیم بندی ناعادلانه نسبت به مفاهیم و ارزش های پذیرفته شده بین المللی، یکی از دلایل اصلی بروز جنگ های مختلف و دور شدن جهان از صلح عادلانه است. تا زمانی که سازمان های بین المللی بخصوص سازمان ملل متحد نتوانند به دسته بندی های فعلی میان «تروریسم خوب و بد» و «اشغال خوب وبد» خاتمه دهند، باید شاهد رشد تروریسم و اشغال کشورها بوده و برای این وضعیت متاسف باشیم.
