پیامد پیروزی اوربان بر سیاست اتحادیه اروپا در برابر روسیه

ویکتور اوربان، نخست وزیر، در انتخاباتی که در آن از مزایای ناعادلانه برخوردار بود، برای چهارمین بار پیروز شد و چالشی سخت برای اتحاد اروپا در مورد روسیه و حاکمیت قانون به وجود آورد.

تصمیم ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه برای حمله به اوکراین در فوریه، تلاش ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان را برای چهارمین پیروزی متوالی در انتخابات، با توجه به روابط نزدیک او با مسکو، تهدید کرد. اپوزیسیون متحد – متحد برای مجارستان، به رهبری پیتر مارکی زی – به سرعت انتخاب رای دهندگان را به این صورت تعیین کرد که یا به اوربان و پوتین و یا به حزب متحد برای مجارستان و غرب رای بدهند.

با این حال، اوربان و حزبش فیدز زمان کمی را در بهره برداری از ترس بسیاری از رأی دهندگان از کشیده شدن به یک جنگ گسترده تر از دست دادند. او انتخاب را بین فیدز و صلح یا مخالفان و جنگ، با توجه به آنچه که به گفته او اشتیاق آنها برای درگیر شدن نیروهای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در درگیری بود، بنا کرد. اوربان با تحریم‌های غرب موافقت کرد و از زمان آغاز درگیری، نزدیک به نیم میلیون پناهنده اوکراینی را پذیرفت، اما از انتقاد مستقیم از پوتین خودداری کرد.

اول، درک این نکته مهم است که فیدز در یک انتخابات آزاد و منصفانه پیروز نشد. اگرچه ناظران انتخاباتی از سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) اظهار داشتند که روند انتخابات بسیار خوب مدیریت شده است (بدون رعایت برخی تخلفات)، اما آنها همچنین به سرعت خاطرنشان کردند که زمین بازی به شدت به نفع دولت متمایل شده است. اوربان ۶۷.۸ درصد آرا و ۱۳۵ کرسی از ۱۹۹ کرسی پارلمان را به دست آورد.

پیروزی اوربان به این معنی است که او همچنان یک خار مستبد در چشم اتحادیه اروپا خواهد بود. او با تحریم های بیشتر علیه روسیه، به ویژه ممنوعیت نفت یا گاز این کشور با توجه به وابستگی شدید مجارستان به سوخت های فسیلی روسیه مخالفت کرده است. او همچنین با انتقال تسلیحات سنگین به اوکراین از طریق خاک مجارستان مخالف است. این امر باعث شد تا ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، آشکارا از اوربان به دلیل مواضع طرفدار پوتین انتقاد کند. اوربان در ازای حمایت خود از هرگونه تحریم جدید غربی، احتمالاً خواستار خودداری اتحادیه اروپا در مجازات مجارستان به دلیل نقض قوانین خواهد بود.

اوربان بر این واقعیت متکی است که نیاز به وحدت غرب بر تمایل اتحادیه اروپا برای مهار افراط‌های غیرلیبرال خود غلبه خواهد کرد.

در واقع، اوربان طی ده سال گذشته یک دولت-حزب ساخته است. فیدز نه تنها تمام شاخه‌های دولت، بلکه بر بلندای اقتصاد مجارستان، از جمله بخش‌های صنعتی و بخش‌های مالی، فرهنگی و آموزش عمومی را در اختیار گرفته است. اغراق نیست اگر بگوییم که تقریباً هر مدیر مدرسه یکی از اعضای حزب فیدز است. در این شرایط، انجام کارهای زیادی برای اتحادیه اروپا سخت خواهد بود.

گفته می شود، بروکسل قدرت مالی را در اختیار دارد. اوربان با توجه به پیامدهای اقتصادی ناشی از همه گیری کووید-۱۹ و جنگ در اوکراین، به شدت به منابع مالی اتحادیه اروپا متکی است. اتحادیه اروپا پس از تعلیق چند سال پیش، اعلام کرده است که با اشاره به بندی از قانون اتحادیه اروپا در مورد نقض ارزش‌های اصلی، رسیدگی به ماده ۷ را علیه بوداپست آغاز خواهد کرد. این می‌تواند به معنای قطع بودجه و حتی سلب حق رای مجارستان در اتحادیه اروپا باشد. با این حال، برای تحقق این امر، به اتفاق آرا در میان سایر کشورهای عضو – از جمله لهستان، متحد نزدیک غیرلیبرال مجارستان از سال ۲۰۱۵، نیاز است.

شکی نیست که رابطه نزدیک بین فیدز و حزب حاکم قانون و عدالت لهستان به دلیل جنگ پوتین در اوکراین خدشه دار شده که ورشو آن را با شدیدترین عبارات محکوم کرده است. سیاستمداران برجسته این حزب، از جمله نخست وزیر لهستان، ماتئوش موراویسکی، از اوربان به دلیل عدم حمایت او از اوکراین و ادامه روابط نزدیکش با پوتین انتقاد کرده اند. با این حال، جاروسلاو کاچینسکی، معاون نخست وزیر، رهبر حزب قانون و عدالت، تاکنون از انجام این کار خودداری کرده است. این امکان وجود دارد که مجارستان به طور فزاینده ای از اتحادیه اروپا و ناتو منزوی شود، اما تضمینی نیست.

به همان اندازه قابل تصور است که مجارستان و لهستان علیرغم اختلافاتشان بر سر روسیه، به همکاری در مخالفت با برنامه مترقی اتحادیه اروپا ادامه دهند. ورشو می تواند تصمیم بگیرد که خطر استفاده از ماده ۷ علیه خودش بسیار زیاد باشد و از این رو می تواند به همراهی بوداپست در مورد حاکمیت قانون و اصول دموکراتیک ادامه دهد.

با توجه به اینکه اپوزیسیون مجارستان همیشه یک اتحاد غیرطبیعی بود و یک طیف سیاسی از جمله کمونیست های قدیمی، سوسیال دمکرات های مدرن، لیبرال های بازار آزاد و اعضای حزب راست افراطی جوبیک را در بر می گرفته، محتمل ترین نتیجه این است که حزب «متحد برای مجارستان» تجزیه شده و اعضای آن به وضعیت قبلی باز گردند.

ائتلاف اپوزیسیون با تقریباً ۲۸ درصد آرا و تنها پنجاه و شش کرسی، در مقایسه با عملکرد خود در نظرسنجی‌های سیاسی که رقابت این دو شانه به شانه هم بود، عملکرد بسیار ضعیفی داشت. اگرچه بسیاری از اعضای مخالف پارلمان به طور کامل امید خود را نسبت به آینده دموکراتیک برای مجارستان از دست نداده‌اند، یک حس ناامیدی و شکست مشترک وجود دارد – احساسی که در بروکسل و سایر پایتخت‌های اتحادیه اروپا مشترک است.

*منبع: شورای روابط خارجی

۳۱۱۳۱۱