اسفناج، گیاهی علفی، یکساله، فاقد کرک، با ریشه‌ای عمیق و ستبر است.
به گزارش بهداشت نیوز،این گیاه در درمان کم خونی، تحریک ترشحات معده و صفرا و در افراد مبتلا به کمبود ویتامین A, B, C, D تجویز می‌شود. بعلاوه در بیماریهای مقاوم پوستی، اسکوربوت، تقویت اعصاب، در رفع سرفه‌های خشک، آسم، گرفتگی صدا، یبوست، روماتیسم، نقرس و کمی ترشح شیر نیز مصرف می‌شود (2).
آثار فارماکولوژیک مشاهده شده: اثرات آنتی اکسیدانی و ضدسرطانی از ترکیبات این گیاه گزارش شده است (4، 5). مصرف طولانی مدت موجب پیشگیری از استرس اکسیداسیون و پیری سلولهای مغز موش صحرایی می‌شود (6).
احتیاط و منع مصرف: بعلت دارا بودن ترکیبات اگزالات اسفناج را نباید به بیماران مبتلا به ورم مفاصل، سنگهای صفراوی و کلیوی تجویز نمود (2).
منع مصرف: مطلبی یافت نشد.
ترکیبات شیمیایی: پروتئین، چربی، ساکارید، رنگدانه، مواد معدنی، ویتامین (2).
نحوه و میزان مصرف: معمولاً بصورت پخته شده مصرف می‌شود. و هیچ گونه عوارضی از آن گزارش نشده فقط به دلیل اگزلات بالا باز جذب کلسیم را کاهش می‌دهد (7).
