در تیر ماه امسال قبل از انتخابات و بخصوص انتخاب وزیر علوم، تحقیقات و فن آوری مقاله ای نوشتم تحت عنوان وزیر علوم آینده چه کسی باید باشد ؟
با این عنوان : وزیر علوم آینده چه کسی باید باشد؟
الحمدالله فعلا صحبت هایی که از آقای زلفی گل وزیر محترم وزارت علوم می شنوم حداقل در تیوری خوب و مفید ارزیابی می شود تا انشا الله در عمل باید دید؟ البته دو سوال هنوز برای این معلم قدیمی دانشگاه مجهول مانده است که امیدوارم ایشان برای آینده و نقشه راه پیش روی وزارت علوم در این مقطع بسیار حساس مشخص بفرمایند ؟
١- هر روز شاهد انتخاب ریس جدیدی برای دانشگاهی در کشور هستیم.
الف) اینکه واقعا در شرایط کشور ما به این تعداد دانشگاه آیا احتیاج داریم ! (تغییر روسای دانشگاههای را دیدم که اصلا نمی دانستم وجود دارند!) بخصوص با کاهش فاحش تعداد دانشجو در مراکز عالی کشور ؟ تجربه طولانی بنده در دانشگاه به ضرس قاطع می گوید، اگر دانشگاهها تجمیع ، بودجه متمرکز و موازی کاری ها حذف شود، بارها نتیجه بهتری فکر می کنم حاصل کشور شود؟
ب) آیا در میان این روسا و مدیران حتی یک نفر صلاحیت مدیریت مطلوب از دیدگاه وزیر محترم را نداشته و ندارد که تمامی بلا استثنا تعویض می شوند ؟ اگر نه ؟ چقدر بر ما اعضای هیت علمی کشور در این دوران توسط این روسا و مدیران نالایق جفا شده است و چقدر کشور ضرر دیده که باید بدون هر ملاحظه ای تحت تعقیب قرار بگیرند.
البته حتما این طور نبوده و شاید به مسایل مهمتر در وزارتخانه که در نظر هیت های محترم و نجیب علمی کشور در حال تبدیل شدن به یک بمب هسته ای که فقط به یک دیفیوژن نیاز دارد می بایستی بجای تغییر مدیران توجه بیشتری کرد؟
٢- مهمترین موضوعی که اینجانب در دانشگاهها و پژوهشگاههای کشور در حال حاضر می بینم مسئله حقوق و معیشت و دستور جدید برای کاهش ٣٠٪ افزایش حقوق و بزرگترین توهین صورت گرفته با این حکم به فعلان اصلی کشور می باشد نه تغییراتی که شاید هم آنقدر اولویت نباشد. آقای وزیر این توهین به کاهش حقوق را بنده توهینی بسیار بزرگ و مستقیم به وزارتخانه، وزیر محترم و ارکان آن و روسای دانشگاهها و مراکز می بینم تا تک تک اعضای محترم هیت علمی.
فراموش نمی کنم آقای نمکی در سخنرانی خود در دانشگاه پزشکی اصفهان در زمان وزارت خود گفتند "یک کار درست از شما ها بیرون نیامده که بشود رویش حساب باز کرد!؟" حال < آنها کجا > و این قشری که تمام حقوق دان ها، مجلسیان، مدیران، صنعت کاران، نویسندگان، سیاست مداران، معلمان و خلاصه هر کسی که مدرکی بالاتر از دیپلم دارد را تربیت و آنهم نه مثل پزشکان نامبرده توسط وزیر وقت بهداشت بلکه شایسته و بخوبی تحویل جامع داده اند، یعنی هر کسی که در کشور کسی شده است، < اینها کجا ! >
شاید لازم باشد دوربینهایی همانند آژانس هسته ای در مراکز علمی داشته باشیم تا حال و روز این غنی سازی ها را هم ببینیم ! خسارت استاد جوان بی انگیزه از بمب هیدروژنی هم برای آینده کشور بدتر است ! فراموش نشود این قشر با هوشند و زیرک !؟ اگر هم می بینید ما این نکات را می نویسیم هم ما دلسوز این وزارتخانه هستیم و هم به هر حال ما قدیمی و در سراشیبی هستیم مطمئنا جوانترها بدلایل و ملاحظات عدیده ای نخواهند گفت! ولی اما !
ما هم مثل شما نگران دانشگاه ها، پژوهشگاه ها و تنها نیروی محرکه کشور یعنی اساتید هستیم ! ممکن است دیگران و خیلی ها ندانند با چه سختی هایی اینها ساخته و حفظ شده است آنهم در دوران های مختلف و دشوار بخصوص بعد از انقلاب.
ما برای پرسیدن نام گلی ناشناس
چه سفرها کرده ایم چه سفرها کرده ایم
ما برای بوسیدن خاک سر قله ها
چه خطرها کرده ایم چه خطرها کرده ایم
ما برای آنکه ایران
گوهری تابان شود
خون دلها خورده ایم
خون دلها خورده ایم
ما برای آنکه ایران
خانه خوبان شود
رنج دوران برده ایم
رنج دوران برده ایم
در خاتمه، آرزو دارم در توجه به امور بنیادی و اساسی علم و علم پروران ایران اسلامی موفق و موید باشید، ان شا الله.
* استاد نمونه کشور در مهندسی سازه، زلزله و مدیریت بحران و بنیانگذار مقاوم سازی و مدیریت بحران در ایران
