یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: طبق اخباری که من دارم، متاسفانه گفت‌وگوهای اصلاح‌طلبان با سران نظام متوقف شد و گویا شنیدن حرفهای اصلاح‌طلبان خوشایند برخی نبوده است. در حد همین حرف‌‌‌ها هم مانعی ایجاد شد تا این گفت‌وگوها تداوم پیدا نکند.
سعید شریعتی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در پاسخ به این سوال که چرا این گفت‌وگوها متوقف شد، گفت: به این دلیل که بی‌اعتمادی و بدگمانی وجود دارد حتی برخی واکنش‌ها را در مجلس دیدیم، برخی فکر می‌کنند اگر اصلاح‌طلب‌‌‌ها بنشینند با سران قوا و آدم‌های موثر در تصمیم‌سازی‌های کشور حرف بزنند راه اشتباه به آنها نشان می‌دهند و آنها هم فریب می‌خورند. هیچ‌چیز غیر از این نمی‌تواند باشد وگرنه گفت‌وگو در اتاق بسته‌ای که گزارش آن هم منتشر نمی‌شود، چه ضرری به کسی دارد؟
وی در پاسخ به این سوال که بعد از اعتراضات اخیر با آرام‌تر شدن فضا راهکارهای برون‌رفت از شرایط فعلی چیست، گفت: مساله بحران اجتماعی و سیاسی که جامعه امروز ایران درگیر آن شده بحران پیچیده‌ای است و راه‌حل تستی ندارد که فکر کنید به محض اینکه ظاهر اعتراض جمع شد، خیال‌مان راحت شود که اتفاقی در خیابان نمی‌افتد و معترضین واکنشی ندارند. به نظرم این تصور که این مساله راه‌حل‌های خیلی فوری و فوتی دارد، خیلی خام‌اندیشانه است. مساله پیچیده و ریشه‌دار است و جامعه ایران از انباشت مشکلات، معضلات و بحران‌های متعدد، به اینجا رسیده است.
وی افزود: راه‌حل‌‌‌ها ساده نیست که بشود توصیه کرد و کسی منتظر توصیه امثال ما باشد. اگر بخواهیم حرفهای کلی بزنیم این است که باید حکومت که صاحب اراده، اختیار و ابزار است فکر جدی به حال رابطه خود با جامعه داشته باشد. میثاق میان جامعه و حاکمیت، میثاق ملی و قرارداد اجتماعی به شدت لطمه دیده و بنیان اعتماد اجتماعی از بین رفته و اجزای مختلف جامعه به انحای گوناگون نسبت به مسئولان بی‌اعتماد هستند و خود حاکمیت باید راهکارهایی را تدبیر کند که نیازمند یکسری اقدام است.
شریعتی تصریح کرد: با اتهام زدن به معترضان، با نسبت دادن اعتراضات به توطئه و فتنه خارجی و اینکه گروه‌هایی را مقصر این اتفاقات بدانیم مساله حل نمی‌شود. ممکن است صورت‌مساله را پاک کنیم یا بخواهیم فرافکنی کنیم، اما تا وقتی صورت مساله برای‌مان فهم نشود راه‌حلی برای آن پیدا نمی‌شود. این فعال سیاسی اصلاح‌طلب تأکید کرد: وقتی ما می‌گوییم حکمرانی خوب، اولین قدم وفاق ملی است. اگر این اتفاق بیفتد، حکمرانی به ساحل اعتماد باز‌می‌گردد و جامعه نسبت به حکومت اعتماد پیدا خواهد کرد. اگر این اتفاق رخ ندهد، از چاله بحران اجتماعی درآمده و به چاه بحران اقتصادی می‌افتیم. بعد از آن به بحران امنیت دچار می‌شویم که نباید اینطور باشد.
