در ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۲، وزارت انرژی رژیم صهیونیستی اعلام کرد که در حال آماده شدن برای انجام آزمایشات بر روی میدان گازی کاریش است. همچنین شرکت صهیونیستی «انرژی اسرائیل» اعلام کرد تا چند هفته دیگر استخراج خود از این میدان گازی را آغاز می‌کند.
مختصات جغرافیایی
میدان نفتی و گاز طبیعی کاریش در آب‌های سرزمینی حوزه مدیترانه و در ۱۰۰ کیلومتری سواحل فلسطین اشغالی و حدود ۷۵ کیلومتری ساحل حیفا واقع شده است. به طور دقیق، این میدان در بلوک شماره ۸ قرار دارد و با بلوک شماره ۹ که متعلق به آب‌های سرزمینی لبنان است، فقط ۷ کیلومتر فاصله دارد.
مساحت
مساحت میدان کاریش ۱۵۰ کیلومتر مربع برآورد شده است.
گنجایش
حجم ذخایر گاز طبیعی در میدان کاریش ۱.۳ تریلیون فوت مکعب برآورد شده است، البته برآوردهای دیگر نشان می‌دهد که حجم ذخایر بین ۱.۵ تا ۲ تریلیون فوت مکعب است.
مساحت مورد مناقشه
مساحت کل آب‌های سرزمینی لبنان ۲۲ هزار کیلومتر مربع تخمین زده می‌شود، اما مساحت منطقه مورد مناقشه با رژیم صهیونیستی ۸۵۴ کیلومتر مربع است.
حجم ذخایر نفت دریایی لبنان ۸۶۵ میلیون بشکه و سهم آن از گاز طبیعی در دریای مدیترانه ۹۶ تریلیون فوت مکعب برآورد شده است.
نکات مهم دیگر
نزدیک به دو سال پس از کشف میدان «تانین» در سال ۲۰۱۱، رژیم صهیونیستی از کشف میدان گاز طبیعی کاریش در سال ۲۰۱۳ در آب‌های سرزمینی مدیترانه و آغاز استخراج گاز در این میدان توسط شرکت نفت آمریکایی «نوبل انرژی» خبر داد.
در ۲۱ مارس ۲۰۱۳، این شرکت، حفاری را در منطقه «کاریش -۱» با عمق کلی ۴ هزار و ۸۱۲ متر آغاز کرد، به طوری که این حفاری در زیر دریا ۷۷ روز طول کشید.
در نوامبر ۲۰۱۴، میدان کاریش به مدت ۳۰ سال به شرکت نوبل انرژی با قابلیت تمدید اختیاری ۲۰ سال دیگر اجاره داده شد.
سپس در سال ۲۰۱۶، شرکت نفت و گاز یونانی «انرجیان» مستقر در لندن با پرداخت ۱۵۰ میلیون دلار توانست میادین کاریش و تانین را تصاحب کند.
پس از گذشت تنها ۴ ماه، این شرکت موافقت رژیم صهیونیستی را برای واگذاری قراردادهای اجاره کاریش و تانین به شرکت صهیونیستی «انرژی اسرائیل» دریافت کرد.
در دسامبر ۲۰۱۶، شرکت انرژی اسرائیل موافقت تل‌آویو را برای طرح توسعه میدان‌های کاریش و تانین دریافت کرد که هزینه‌های توسعه آن تنها برای میدان کاریش ۱.۷ میلیارد دلار برآورد شد.
در آگوست ۲۰۱۷، طرحی برای توسعه این میدان به طور رسمی توسط وزارت انرژی رژیم صهیونیستی ارائه شد. در این طرح کشتی‌ها می‌توانند در فاصله ۹۰ کیلومتری مرز رژیم صهیونیستی پهلو گیری کرده و گاز این دو میدان را صادرات کنند.
ریشه‌های بحران
ریشه‌های بحران میدان کاریش به سال ۲۰۱۱ باز می‌گردد، زمانی که لبنان مختصات مرزهای دریایی جنوبی خود را به سازمان ملل سپرد.
در سال ۲۰۱۲، «فردریک هوف»، میانجی آمریکایی، پیشنهاد تقسیم منطقه مورد مناقشه و اعطای ۴۹۰ کیلومتر مربع به لبنان و ۳۷۰ کیلومتر مربع به رژیم صهیونیستی را داد اما لبنان آن را رد کرد.
در اکتبر ۲۰۲۰، مذاکرات فنی غیرمستقیم بین دو طرف آغاز شد، و لبنان در طول این مذاکرات خواسته‌های خود را برای ترسیم مرزهای دریایی طبق خط ۲۹ که از میدان کاریش می‌گذرد، اصلاح کرد.
قرار بود مذاکرات براساس نقشه‌ای که لبنان در سال ۲۰۱۱ به سازمان ملل ارسال کرده بود، منتهی شود. نقشه‌ای که منطقه دریایی لبنان را ۸۶۰ کیلومتر مربع تخمین زده است.
اما لبنان بعداً اعلام کرد که نقشه فوق الذکر بر اساس برآوردهای اشتباه ترسیم شده و خواستار الحاق ۱۴۳۰ کیلومتر مربع اضافی که شامل بخش‌هایی از میدان کاریش است، شد. به عبارتی، منطقه مورد مناقشه از نظر بیروت ۲ هزار و ۲۹۰ کیلومتر مربع است که توسط رژیم صهیونیستی رد و منجر به تعلیق مذاکرات شد.
در نوامبر ۲۰۲۰، رژیم صهیونیستی مخالفت خود با موضع لبنان را اعلام و تاکید کرد که خارج از محدوده مشخص شده در سال ۲۰۱۱، مذاکره نخواهد کرد.
به هر ترتیب، کارشناسان و ناظران سیاسی بر این باورند که رژیم صهیونیستی با توسعه طلبی و تمامیت خواهی، عامل اصلی تشدید تنش‌ها بر سر میدان کاریش است. حزب الله لبنان نیز به تل آویو هشدار داده است که در صورت مبادرت ورزیدن به استخراج نفت از کاریش، به شدت به این اقدام واکنش نشان خواهد داد. صهیونیست‌ها اعلام کرده اند که باید تهدیدات حزب الله در این زمینه را جدی گرفت.
