آفتابگردان دارای خواص ملین و ضد یبوست ، ضد عفونی کننده و موثر برای درمان زخم های سطحی، تقویت کننده معده بوده و دافع سنگ کلیه می باشد و نیز موجب پاک سازی مجاری ادراری می گردد.
آفتابگردان دارای خواص ملین و ضد یبوست ، ضد عفونی کننده و موثر برای درمان زخم های سطحی، تقویت کننده معده بوده و دافع سنگ کلیه می باشد و نیز موجب پاک سازی مجاری ادراری می گردد.
برگ های آفتاب گردان دارای خاصیت تقویت کننده معده بوده و فشار خون را تنظیم می کند.
ریشه آفتاب گردان برای سیستم گوارشی مفید بوده و ادرار آور است.
دمکرده دانه آفتابگردان : برای درمان اسهال خونی می توانید دمکرده فوق را با مقداری نبات و یا قند میل کنید برای تهیه این دم کرده 5الی10 گرم از دانه های آفتاب گردان را در یک لیوان آب جوش به مدت 10 دقیقه دم کنید.
اسانس گل آفتاب گردان : اسانس گل آفتاب گردان دارای خواص ضد عفونی کننده بوده و برای زخم ها و خراش های سطحی کار برد دارد و نیز فشار خون را پایین می آورد. روغن آفتاب گردان : از روغن آفتابگردان به عنوان مکمل جهت رقیق کردن سایر روغن ها و نیز کاربرد جهت تهیه دمکرده های روغنی استفاده می گردد.
دمکرده ریشه آفتاب گردان: برای درمان یبوست ، درد معده، و ناراحتی های سیستم گوارشی کاربرد دارد می توانید این دم کرده را روزانه یک فنجان در سه وعده میل کنید( مقدار30 گرم ریشه خشک شده آفتاگردان را به مدت 15 دقیقه دم کنید)
شیره آفتابگردان: برای درمان آرتروز و رفع ناراحتی های مفاصل و کمر استفاده می شود.
دمکرده مغز داخلی ساقه آفتابگردان برای دفع سنگ کلیه و تقویت شنوایی مفید است.
ضماد آفتاب گردان : چنانچه مغز د اخلی ساقه این گیاه را بکوبید و بصورت ضماد در بیاورید و در محل زخم ها قرار دهید این کار موجب قطع خونریزی شده و التیام زخم هار ا تسریع می بخشد. آفتاب گردان با نام علمی ( Helianthus annus) و از خانواده کاسنیان یا مرکبان ( Asteraceae) است.
