عبدالباری عطوان که سردبیر روزنامه اینترنتی رأی الیوم است و از لندن به روز می‌شود در مطلبی نوشت: بشار اسد از زبان فیصل المقداد، وزیر خارجه عدم مشارکت خود در کنفرانس آینده اتحادیه عرب را اعلام کرد و المقداد گفت: دولتش این اقدام را برای سهیم شدن در وحدت کلمه و صف کشور‌های عربی در مقابله با چالش‌هایی انجام داد که اوضاع کنونی به عرصه منطقه‌ای و بین المللی تحمیل کرده است.
آنچه المقداد با صراحت نگفت این است که کشور و دولت سوریه می‌خواهد الجزایر را از هرگونه مشکلی معاف کند و همه بهانه‌ها را برای شکست کنفرانس از توطئه کنندگان علیه سوریه بگیرد، همان‌ها که در چارچوب طرح آمریکا برای سرنگونی نظام حاکم در سوریه و از بین بردن وحدت اراضی و انسانی آن صد‌ها میلیارد دلار هزینه کردند.
کشور‌هایی که علیه سوریه توطئه کردند می‌خواهند شکست طرح خود در سرنگون کردن دولت سوریه را با ارتباط دادن مشارکت خود در کنفرانس آینده و بازنگشتن سوریه به کرسی خود در اتحادیه عرب بپوشانند حال آن که الجزایر به عنوان میزبان اصرار دارد برای افزایش همبستگی عربی این کار صورت پذیرد و در نهایت کناره گیری سوریه سیلی محکمی به صورت آن بود.
سوریه با وجود مشکلاتی که امروز دارد همچنان بزر گ‌تر از اتحادیه عرب است که کشور‌های سازشکار عربی با اقدامات و طرح‌های خود بر آن سیطره دارند و بازگشت آن با توجه به شرایط نابسامانی که اتحادیه عرب دارد توهین به خود سوریه است و از استقامت و پیروزی آن بر توطئه‌های آمریکا با هدف تجزیه این کشور و از بین بردن ارتش آن و تکه تکه کردنش مانند عراق و لیبی و یمن با عناوینی همچون اصلاحات و تغییر ترکیب جمعیتی دروغین و گمراه کننده می‌کاهد.
مهمترین رویدادی که می‌توانست به این کنفرانس اهمیت ببخشد و نظر جهانیان و کشور‌های عربی را به آن جلب کند حضور سوریه بود وگرنه بدون آن همچنان ارزشش محدود در حد همه کنفرانس‌های سابق خواهد بود که سوریه به عنوان کشور تاسیس کننده اتحادیه عرب در آنها حضور نداشت و عادی سازی با دشمن به هر شکل و سیاقی را نپذیرفت که همین باعث شد تعداد حاضران در این جلسات کم باشد و زمان آن هم کوتاه باشد و بیشتر حاضران در آن چرت بزنند. امیدواریم نشست الجزایر متفاوت باشد و تلاش سران برای متحد کردن کشور‌های عربی را محقق کند.
اولویت‌های سوریه تغییر کرده و دیدار‌های سرد و کلیشه‌ای دیپلماتیک که دروغگویی دو طرفه مشخصه بارز آن است دیگر جزو آنها نیست. اولویت‌های سوریه در آزادسازی خاک کشورش و اخراج اشغالگران و بازپس گیری ثروت هایش و بازسازی و در پیش گرفتن کوتاه‌ترین راه برای رسیدن به این اهداف همراه با تقویت حضور خود در قلب محور مقاومت و ابرقدرت‌های جهانی در حال رشد منحصر می‌شود که به زودی آمریکا را از تخت حکومت بر سرنوشت جهان به زیر خواهند کشید.
همان طور که ترکیه عقب نشست و به دمشق رفت و دق الباب کرد و اکنون چشم به توافقی دارد که آغازگر فصل جدیدی با سوریه باشد -که آرزوی ما هم همین است- روزی خواهد آمد که دولت‌های عربی همین راه را خواهند رفت چنان که عده‌ای نخستین قدم‌ها را با بازگشایی سفارت خانه‌ها برداشته اند و فقط عده اندکی مانده اند که آنها هم به ده سال پایانی خود نزدیک می‌شوند.
