علائم هشدار‌دهنده اولیه عفونت آبله میمونی شامل تب، سردرد، دردهای عضلانی و تورم غدد لنفاوی است. پس از چند روز، ضایعات ممکن است در هر نقطه از بدن، از جمله صورت، دست‌ها و پاها ظاهر شوند. می‌توانند به صورت بثورات قرمز، جوش‌ها یا برآمدگی‌های پر از چرک یا مایع شفاف ظاهر شوند.
به گزارش بهداشت نیوز، نمونه‌ای برای آزمایش آبله میمونی با مالیدن یک سواب روی ضایعات بیمار جمع‌آوری می‌شود. معمولاً برای گرفتن نمونه خوب نیازی به باز کردن هیچ ضایعه‌ای نیست.
پزشک شما همچنین ممکن است یک آزمایش خون برای بررسی سایر بیماری‌های شایع‌تر که می‌تواند شبیه آبله میمون باشد، مانند سیفلیس و سرخک، انجام دهد.
در حالی که منتظر نتایج خود هستید، بهتر است تصور کنید که آلوده شده‌اید تا زمانی که خلاف آن ثابت شود. این به معنای اجتناب از تماس نزدیک با دیگران، ماسک زدن و مراقبت دقیق از علائم است.
اگر آزمایش شما مثبت است و تب یا علائم تنفسی مانند گلودرد، گرفتگی بینی یا سرفه را تجربه می‌کنید، باید فوراً خود را قرنطینه کنید.
آبله میمونی عمدتاً از طریق تماس پوست به پوست منتقل می‌شود. اما شخصی می‌تواند آن را از لباس، ملحفه یا سطوح مشترک آلوده نیز بگیرد.
از آنجایی که کووید در هوا منتقل می‌شود، خطر انتقال بسیار بیشتر است و جدا کردن واقعی از مردم و جلوگیری از انتقال بسیار دشوار است. اما در مورد آبله میمونی، واقعاً باید از افراد دیگر دور باشید و چیزهای مشترکی مانند ملحفه و حوله را به اشتراک نگذارید. خطر انتقال تا زمانی که از نظر فیزیکی از افراد دیگر دور باشید کمتر است.
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد آبله میمونی می‌تواند از طریق تنفس، صحبت کردن، و سرفه در فاصله نزدیک گسترش یابد، اما متخصصان در مورد میزان انتقال تنفسی اختلاف نظر دارند. توصیه می‌شود که از ماسک صورت مناسب استفاده کنید، حتی اگر دیگر علائمی شبیه آنفلوانزا ندارید.
اگر فردی شرایط اضطراری را تجربه می‌کند یا باید قرنطینه شود، مهم است که تمام ضایعات را پوشانده تا از سرایت آن به دیگران جلوگیری شود. می‌توانید این کار را با باند و لباس انجام دهید.
