پزشکی

نویسندگان درباره کرونا خودسانسوری نکنند

اداکسو

نویسندگان مثل سایر اقشار نسبت به این بیماری و نوع مواجهه جامعه تامل می‌کنند و مشغول واکاوی لایه‌های زیرین می‌شوند و اگر توفیق رفیق راهشان بشود برداشت خود را برای اطلاع مخاطبان منتشر می‌کنند و به‌نوعی به اشتراک می‌گذارند. نکته مهم این است هنگام نگارش خود سانسوری نکنند و مثل آینه تصویر درست و دقیقی از جامعه عرضه کنند تا مردم با خوب و بد خود و اطراف خود آشنا بشوند.

به گزارش بهداشت نیوز به نقل از ایبنا: زمانی درباره هدفش از نگارش این کتاب گفت: داستان «تست مثبت» بدون برنامه‌ریزی قبلی و بر‌اساس یک نیاز درونی در اوج ویروس کرونا (پاییز 1399) نوشته شد. در ایامی که تصویر دقیقی از این بیماری حتی پزشکان و متخصصان نداشتند، واکسن مقابله با ویروس کرونا کشف نشده بود و فضا سوررئال مبهم و یا به‌ قول تئاتری‌ها «آبزورد» و «کافکایی» بود.
این نویسنده درباره اهمیت تالیف این کتاب بیان کرد: ویژگی خاص داستان درون‌زا بودن آن است بر‌خلاف تحقیق که با برنامه‌ریزی قبلی پیش می‌رود. البته این اصل به معنای نداشتن هدف، بی‌نیازی از مطالعه و بی‌توجهی به آینده‌نگری نیست. هدف در خود متن داستان مستتر است و از بیرون تحمیل نمی‌شود. فی‌الواقع هدف، همزاد با خلق داستان متولد می‌شود.


زمانی درباره تفاوت این اثر با آثار دیگر گفت: در رابطه با کرونا تاکنون داستان‌های انگشت‌شماری نوشته شده است که آن‌ها را نخوانده‌ام؛ اما همانطور که در پایان داستان «تست مثبت» ثبت و ضبط شده است تالیف این داستان در (آذر‌ماه 1399) به پایان رسیده است. البته می‌شود تصور کرد تا آن تاریخ داستان مستقلی مربوط با کرونا چاپ نشده باشد.
این نویسنده درباره مخاطب‌شناسی کتاب توضیح داد: مخاطب این داستان همه گروه‌های سنی هستند؛ اما تمرکز بیشتری بر جوانان و نوجوانان بوده است، به همین دلیل در این داستان از زبان طنز و گرافیک بهره برده شده است. استفاده از زبان طنز دلایل دیگری هم داشته است که از جمله می‌توان به بار معنایی تلخ و گزنده کرونا اشاره کرد. کمتر کسی با شنیدن نام کرونا حس خوبی به آن دست می‌دهد. حتی آن‌ها که از این گردنه صعب و دشوار به سلامت گذشته‌اند خاطرات ایام درگیری با کرونا برایشان یادآور روزهایی است که با مرگ دست و پنجه نرم می‌کردند. به همین دلیل زبان طنز کمک می‌کند مخاطب با داستانی که اول تا آخرش غم و غصه است ارتباط برقرار کند.

زمانی درباره تاثیر این ویروس و واکنش نویسندگان گفت: رخدادی که حیات جامعه را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و تاریخ را به قبل و بعد از خودش تقسیم می‌کند نمی‌تواند ذهن نویسنده‌ها را متاثر نسازد چرا‌که نویسنده از جامعه الهام می‌گیرد. البته با توجه به نزدیک بودن ماجرا نباید توقع داشت نویسندگان بزودی واکنش نشان بدهند. بیشتر نویسندگان منتظر می‌مانند تا آب از آسیاب بیفتد و طوفان فروکش کند، آفتاب بتابد و همه جا را روشن کند تا دست به قلم ببرند.
این نویسنده درباره تصویرگری کتاب و انتقال مفاهیم اظهار کرد: تصویر‌گری کتاب «تست مثبت» مکمل و تکمیل کننده کار نویسنده بوده است و تصویرهای موشکافانه و هنرمندانه به کمک نویسنده آمده و در انتقال پیام داستان و جذب مخاطب تاثیر بسزایی می‌تواند داشته باشد.

زمانی درباره مواجهه نویسندگان با این بیماری گفت: بیماری فراگیری که زندگی انسان را در سراسر گیتی تحت‌تاثیر قرار داده است ماهیت ثابت و یکنواختی دارد و روش‌های درمانی هم مشابه است؛ اما نوع برخورد جوامع با بیماری بسیار متفاوت است و رفتارها و واکنش‌ها بیانگر ماهیت و درونیات ملل دنیا است.
وی گفت: نویسندگان مثل سایر اقشار نسبت به این بیماری و نوع مواجهه جامعه تامل می‌کنند و مشغول واکاوی لایه‌های زیرین می‌شوند و اگر توفیق رفیق راهشان بشود برداشت خود را برای اطلاع مخاطبان منتشر می‌کنند و به‌نوعی به اشتراک می‌گذارند. نکته مهم این است هنگام نگارش خود سانسوری نکنند و مثل آینه تصویر درست و دقیقی از جامعه عرضه کنند تا مردم با خوب و بد خود و اطراف خود آشنا بشوند. سپس برای رفع کاستی‌ها، بد اخلاقی‌ها و سستی‌ها همت بگمارند و خوبی‌ها و ایثارها را قدر و ارج نهاده و سپاس‌گذار باشند. به‌نظر می‌رسد پیروز میدان کرونا کادر درمان هستند که در نهایت بردباری و حوصله قریب سه سال است در خط مقدم در حال مبارزه و تلاش هستند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا