پوتین فکر می‌کند غربی‌ها اهل ونوس و روس‌ها اهل مریخ هستند

با صدهزار تفنگی که به سمت سر آنها نشانه گرفته شده است، اوکراینی ها بدون تضعیف روحیه با خویشتنداری و غرور دیده می شوند. به نظر می رسد آنها برای جنگی که می تواند بی رحمانه باشد آماده هستند. دغدغه اصلی آنها این است که آمریکا و متحدان به قدری دلواپس شوند که تسلیم فشارهای روسیه شوند.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، دیوید ایگناتیوس نویسنده و ستون نویس برجسته روزنامه واشنگتن پست در مقاله ای برای این روزنامه به تنش های اخیر روسیه و غرب بر سر اوکراین پرداخت وی که برای بررسی میدانی به اوکراین سفر کرده است نوشت: با رانندگی در میدان استقلال کیف به همراه بارش برف در بعدازظهر جمعه و ترافیکی سنگین، شاید به این فکر کنید در آستانه حمله روسیه این یک زندگی عادی است. عده ای با پول در خارج از کشور دلار و ملک می خرند. اما رستوران‌ها پر هستند و به نظر می‌رسد که اوکراینی‌ها تنها زمانی که رئیس‌جمهور ولدیمیر زلنسکی به آن‌ها گفته بود که وحشت نکنند، عصبانی شدند.

طی چند روز گفتگوی فشرده در اینجا، من همان پیام مقاومت را شنیدم. رئیس جمهور روسیه ولادیمیر پوتین ممکن است تصور کند که اوکراینی ها اعتقاد تقریباً نمادین او را دارند که روسیه و اوکراین یک کشور هستند، اما اگر چنین باشد، او سخت در اشتباه است. هشت سال جنگ پوتین علیه اوکراین، که با تصرف کریمه در سال ۲۰۱۴ آغاز شد، چیزی جز دشمنی برای پوتین ایجاد نکرده است. نظرسنجی ها نشان می دهد که حتی اکثریت بزرگ اوکراینی های روسی زبان با او مخالف هستند.

"به پوتین اعتماد نکنید، از پوتین نترسید" جمله ای که رئیس جمهور سابق پترو پروشنکو روز جمعه در گفتگو با گروهی که توسط صندوق مارشال آلمان سازماندهی شده بود مطرح کرد. (من متولی GMF هستم اما به عنوان روزنامه نگار به همراه سیلو کافمان از روزنامه فرانسوی لوموند و ده ها نفر دیگر از جمله دو نماینده پارلمان آلمان و تحلیلگران ناتو و اتحادیه اروپا به اینجا آمدم.)

این تا حدی جسورانه بود، اما الکسی دانیلوف سرکش، رئیس شورای امنیت ملی و دفاع، به گروه ما گفت: «از سال ۲۰۱۴، ما در وضعیت جنگ با روسیه هستیم. برای دفاع از خود فقط خودمان را داریم. حتی اگر [از غرب] اسلحه دریافت نکنیم، با دست خالی آنها را خفه خواهیم کرد.»

اوکراین جایی است که انحلال اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ رقم خورد، زمانی که ۹۲ درصد اوکراینی ها در یک همه پرسی به استقلال رای دادند. پوتین می گوید فروپاشی شوروی یک تراژدی بوده که مصمم به انتقام گرفتن از آن است – و این عزم او را به طور اجتناب ناپذیری به سمت این رویارویی سوق داده است. او در ماه آوریل نیروها را به مرز فرستاد، رویکرد دیپلماسی را با جو بایدن در ماه ژوئن به تعویق انداخت. سپس در اکتبر به مرز اوکراین یورش برد که اطلاعات آمریکا به این نتیجه رسید که نیرویی آماده حمله به کیف است.

در حالی که دولت بایدن ناتو را برای مقاومت آماده ساخت، پوتین وضعیت را تشدید کرد و گفت که می‌خواهد ساختار اروپای پس از جنگ سرد را از بین ببرد و بر وعده‌ها اصرار دارد که اوکراین هرگز به ناتو نخواهد پیوست. روز جمعه، سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، در برابر رد قاطعانه اولتیماتوم ناتو از این هم فراتر رفت و از ناتو درخواست کرد تا نیروهای خارجی، تسلیحات و تجهیزات را از بلغارستان و رومانی خارج کند.

>>> بیشتر بخوانید:

از شوروی تا روسیه؛پوتین راه سلف خود را می‌رود یا کشورها را مقابل غرب گروگان می‌گیرد؟

گرجستان؛قدرت نوظهور قفقاز و زنگ خطری برای روس‌ها

زورآزمایی روسیه و آمریکا؛حمله نظامی یا مذاکره همراه با مصالحه؟

باید بفهمیم این دو کشور واقعا چه می‌گویند؟!

پوتین فضای کمی برای مانور یا مصالحه باقی گذاشته است. او به طرز آشکاری حس می کند که اکنون زمان حمله فرا رسیده است- زمانی که ایالات متحده از نظر سیاسی با چند دستگی مواجه شده، و ظاهرا رئیس جمهور آمریکا را ضعیف و سازشکار می بیند.بایدن کمکی به خود نکرد؛ زمانی که روز چهارشنبه در مورد انتظارش از حمله کوچک روسیه صحبت کرد – پیشنهادی که او باید روز بعد آن را تغییر می‌داد. همچنین مایه تاسف است که اتحاد ناتو در این هفته شکننده به نظر می رسد، زیرا فرانسه و آلمان هر دو در مورد پیروی از رهبری ایالات متحده نامطمئن به نظر می رسند.

پوتین به خوبی برای چنین لحظه استراتژیک آماده شده است. ذخایر مالی روسیه به اندازه کافی برای کاهش تاثیر تحریم ها، حداقل در ابتدا، قابل توجه است و قیمت انرژی نیز بالاست و اتحاد نظامی روسیه با چین در دهه‌های گذشته تا به این حد قوی و مستحکم نبوده است. محبوبیت پوتین تنزل یافته است، اما با توجه به چشم انداز بلندمدت روسیه در خصوص این کاهش، احتمالاً بهتر هم نخواهد شد. برای رهبر روسیه، این فرصتی است که ادامه دار نخواهد بود

دیمیترو رازومکوف، نماینده جوان پارلمان اوکراین که رهبری حزب زلنسکی را برعهده داشت و اکنون حزب خود را تشکیل داده گفت: "آنچه من نگران آن هستم این است که روسیه خود را در موقعیتی قرار می دهد که نمی تواند ازعقب نشینی کند."

دیدگاه مشابهی مبنی بر اینکه ممکن است هیچ راه فراری وجود نداشته باشد از سوی ایهور ژوکوا، مشاور ارشد سیاست خارجی در دولت زلنسکی مطرح شده است. او به ما گفت: «اوکراین در هراس نیست. ما درک می کنیم که باید بجنگیم. این سرنوشت ماست.»

بارها و بارها، اینجا و در ورشو، این بحث را شنیدم که ایالات متحده باید در برخورد با پوتین واکنش نشان ندهد. رهبر روسیه عاشق برانگیختن تشویش در غرب است و با اوکراین نشان داده است که آماده است فشارها را افزایش دهد. او ظاهراً متقاعد شده است که ایالات متحده و اروپا در نهایت توافق را به یک بحران همیشه در حال تشدید ترجیح خواهند داد.

یکی از مقامات ارشد وزارت دفاع اوکراین می گوید: «پوتین بدون هیچ قاعده ای جنگ می کند. روس ها نامی برای شاخه و شانه کشیدن پوتین دارند. آنها پوتین را “bespredel” می نامند، یک اصطلاح مافیایی روسی که به معنای "بدون محدودیت" است. این مقام ارشد وزارت دفاع اوکراین روبروی یک نقاشی متعلق به قرن های گذشته نشسته بود که حمله سواره نظام وحشی توسط جنگجویان را به تصویر می‌کشید.
این بر عهده بایدن است که راهی برای مهار این رهبر قلدر روسیه بدون آغاز جنگی همه جانبه در قلب اروپا بیابد. بهترین توصیه‌ای که شنیدم و متفکرترین تحلیل‌گران در کیف و ورشو آن را تکرار کردند، این است که ایالات متحده و متحدانش باید تعادل ارعاب را کنترل کنند – یعنی به جای پاسخ به مسکو، خودشان اقدامی انجام دهند. همچنین پیشنهاد شد تا تحریم های شدیدی بر روسیه تا قبل از ورود به اوکراین اعمال شود.

شما نمی توانید به روس ها اجازه دهید تا به این باور برسند که شما از تشدید تنش می ترسید. آنها بارها و بارها از آن استفاده خواهند کرد." یکی از تحلیلگران سرشناس روسیه در لهستان در گفتگوی روز چهارشنبه در ورشو آن را مطرح کرد. وی افزود: خویشتنداری پوتین را متعادل تر نمی کند. بلکه او را تشویق می کند.» وجه تشابهی که توسط رابرت کاگان از موسسه بروکینگز تعبیر شد آن بود که پوتین فکر می‌کند آمریکایی‌های سازگار اکنون، مشابه اروپایی‌ها، اهل ونوس( اینجا به معنای خواهان صلح) هستند – در حالی که روس‌های جنگ‌جو بسیار اهل مارس ( مریخ و یا در اسطوره های روم خدای جنگ) هستند.

تصور جنگی که با تلاش محکوم به فنا برای بازنویسی تاریخ آغاز شده است، چشم اندازی گیج کننده و ترسناک است. اطمینان‌بخش‌ترین نکته این است که اوکراینی‌ها، در این موقعیت بسیار چالش برانگیز، آنقدر نگران به نظر نمی‌رسند. من سوال ژنرال را به مقام دفاعی اوکراین مطرح کردم؛ دیوید اچ. پترائوس در آغاز تهاجم آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳، "به من بگو چگونه این پایان می یابد." این مقام بدون هیچ جای تردیدی پاسخ داد: با حاکمیت اوکراین بر تمام قلمروی خود.

منبع: واشنگتن پست / ترجمه: ابوالفضل خدائی

۳۱۰۳۱۱