محمود عباس، متهم به انکار هولوکاست یا یهود ستیزی؟

هفته گذشته محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین در آلمان مهمان صدراعظم این کشور بود. در کنفرانس خبری محمود عباس و صدراعظم آلمان خبرنگاری از رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین می پرسد: «آیا قصد دارید بابت عمل تروریستی نیروهای فلسطینی در کشتن ورزشکاران اسرائیلی در المپیک ۵۰ سال پیش پوزش بخواهید؟»

منظور خبرنگار اتفاقات مشهور المپیک مونیخ ۱۹۷۲ است. کشتار مونیخ، نتیجه حمله‌ای بود که به‌ وسیله‌ اعضای گروه فلسطینی «سپتامبر سیاه»، در جریان بازی‌های المپیک ۱۹۷۲ مونیخ در آلمان غربی، علیه اعضای گروه ورزشی رژیم اشغالگر فلسطین انجام شد. این تهاجم در واکنش به بازگرداندن ورزشکاران فلسطینی به فلسطین توسط مقامات صهیونیستی صورت گرفت و هدف مهاجمین و گروگان‌گیران، ممانعت ورزشکاران رژیم صهیونیستی از شرکت در بازیهای المپیک بود، نه کشتن آنها. همزمان با بازیهای المپیک مونیخ، صدها نفر از فلسطینیان در زندان های مخوف محبوس بودند و گروه فلسطینی «سپتامبر سیاه» خواهان آزادی آن‌ها شدند. به دنبال مقاومت تل آویو در برابر خواسته گروگان‌گیران (آزادی زندانیان فلسطینی) پلیس آلمان، با مشارکت موساد وارد عمل شدند و موجبات کشته شدن چندین ورزشکار صهیونیستی و یک پلیس آلمانی را فراهم آوردند. براساس بسیاری از اسناد منتشر شده بیشتر گروگان گیرها با تیر مستقیم نیروهای مهاجم موساد و پلیس آلمان کشته شدند.

اما آنچه موجب حواشی بسیاری شد، پاسخ محمود عباس به این سوال بود که گفت: « اگر شما می‌خواهید به گذشته نگاه کنید بفرمایید؛ اسرائیل از سال ۱۹۴۷ تاکنون مرتکب ۵۰ هولوکاست در ۵۰ نقطه فلسطین شده است. من ۵۰ قتل عام دارم که اسرائیل مرتکب شد"۵۰ قتل عام، ۵۰ کشتار… ۵۰ هولوکاست"!»

واکنش ها

سخنان محمود عباس خیلی زود سر و صدای زیادی در رسانه ها به پا کرد. متهم اول در ابتدا شخص صدر اعظم بود که چرا به سخنان محمود عباس پاسخ نداده و با سکوت از آن عبور کرده است. لذا خیلی زود در توئیتی نوشت: «به‌ویژه برای ما آلمان‌ها، هر گونه تلاش برای انکار هولوکاست امری غیرقابل تحمل و غیرقابل پذیرش است. من از این اظهارات توهین‌آمیزی که محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین ایراد داشت، ناراحت هستم.»

لاپید، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی هم در پاسخ به سخنان محمود عباس در توئیتی نوشت: «نه تنها یک رسوایی اخلاقی، بلکه یک دروغ ددمنشانه. شش میلیون یهودی در هولوکاست به قتل رسیدند، از جمله یک و نیم میلیون کودک یهودی. تاریخ هرگز او را نخواهد بخشید».

حتی پلیس برلین در آلمان روز جمعه، ۲۸ مرداد، تایید کرد «تحقیقات مقدماتی» را علیه محمود عباس، رئیس جمهور تشکیلات خودگردان فلسطینی، در ارتباط با گفته او در خصوص «۵۰ هولوکاست علیه فلسطینیان» آغاز کرده است. به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، پلیس برلین تایید کرد که شکایت رسمی را که علیه این گفته آقای عباس ارائه شده، ثبت کرده و رسیدگی به آن را شروع کرده است.

سفارت رژیم صهیونیستی در آلمان با استقبال از این شکایت اعلام کرد که این امر «انزجار» همه طیف‌های سیاسی آلمان از «سخنان سخیف» او را نشان می‌دهد. وزارت خارجه آلمان البته در پاسخ به سئوالی از نشریه بیلد در این باره گفت که محمود عباس به دعوت دولت آلمان به این کشور سفر کرده، دارای مصونیت دیپلماتیک است و امکان پیگرد قضایی او وجود ندارد.

البته رسانه های نزدیک به صهیونیسم در آلمان به این سخنان هم واکنش نشان دادند. میشائیل کوبیسل، کارشناس امور قضایی به روزنامه بیلد گفت: موضوع اصلی، دعوت دولت آلمان از عباس نیست. افراد زیادی به دعوت دولت به آلمان می‌آیند و از مصونیت برخوردار نیستند. مهم این است که آیا این شخص نماینده یک کشور در آلمان است یا خیر. سئوال اصلی این است که آیا فلسطین یک کشور است؟ آلمان هنوز فلسطین را به‌عنوان یک کشور به رسمیت نشناخته است!

هولوکاست با برچسب یهود ستیزی

این همه واکنش به سخنان محمود عباس شاید برایتان عجیب باشد ، آن هم وقتی که او حرفی از انکار هولوکاست یا زیر سوال بردن آمارهای ادعایی یهودیان و صهیونیست ها را هم مطرح نکرد. تنها در مقابل یک اتفاق پر از معما در المپیک مونیخ و کشته شدن ۱۱ صهیونیست، جنایات رژیم صهیوینستی را یادآوری کرد.

این رفتار چندان هم بی سابقه نیست. اندیشمندان زیادی در اروپا تنها به دلیل سوال از «هولوکاست» محکوم یا متهم به یهود ستیزی شده اند. شخصتی های مثل گارودی و فوریسون دو فرد مشهور از انکارکنندگان هولوکاست بودند که محاکمه شدند. پارسال حتی عضویت کوربین، در حزب کارگر انگلیس به دلیل آنچه یهود ستیزی گفته شد، تعلیق شد. زیرا او سخنانی علیه رژیم صهیونیستی و برخی اقداماتش بیان کرد.

با اینکه انکار هولوکاست در آمریکا جرم نیست؛ اما لابی‌های یهود فشار زیادی بر منتقدان آن وارد می‌کنند. به طور مثال امان پور، خبرنگار مشهور CNN، در مهرماه ۱۴۰۰ اقدامات ترامپ پس از اتفاقات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و حمله به کنگره را به شب بلورین در ۱۹۳۸ که نازی‌ها به خانه‌ و مغازه‌ یهودیان حمله کردند، تشبیه کرد. اما سخنان امان پور با واکنش های زیادی روبرو شد و حتی یک وزیر صهیونیستی خواستار اخراج امان‌پور شد! چون معتقد بود او هولوکاست را کم ارزش نشان داده و کم اهمیت جلوه دادن هولوکاست دروغی است که جز از سوی اشرار ضدیهود به زبان آورده نمی‌شود!

از مهرماه سال گذشته مارک زاکربرگ، بنیانگذار فیسبوک اعلام کرد هرمطلب ضد هولوکاست حذف می‌شود. گاهی اوقات استفاده از اهرم یهود ستیزی چنان شور می شود که صدای افرادی چون اوباما هم در می آید. باراک اوباما می گوید آن دسته از سیاستمداران آمریکایی که سیاست های رژیم صهیونیستی را نقد می کنند امکان این که توسط صهیونیست ها به عنوان ضد یهودی معرفی شوند، وجود دارد. او در کتاب جدیدش با عنوان «سرزمین وعده داده شده» نوشته است: یهودی ستیزی آلت دست آیپک برای فشار است!

هم ردیف قرار دادن هر گونه سخن گفتن در خصوص یهود و حتی سیاست های ضد نژادپرستی و جنایات رژیم صهیونیستی در کنار یهود ستیزی سیاستی است که حامیان تل آویو در سال های اخیر جا انداخته اند و از آن به عنوان موج سوم یهود ستیزی نام میبرند.

اما آنچه موج سوم یهود ستیزی نامیده می‌شود یا چنانچه برخی دیگر به آن یهود ستیزی جدید (New anti-Semitism) اطلاق می‌کنند بر موضع افکار عمومی عربی نسبت به سیاست‌های تل آویو تمرکز داشته و مواضع جریان‌های سیاسی عربی در مخالفت با سیاست‌های رژیم را تجدید یهود ستیزی می‌داند و این علیرغم آن است که عرب‌ها خود از نژاد سامی هستند. این خلط مبحث عمدی میان یهود، صهیونیسم، "اسرائیل" و یهود ستیزی به روشنی در مناقشات مطرح شده در کنفرانس‌ها و نوشته‌های تحت نظارت گروه‌های فشار یهودی قابل مشاهده است مانند نوشته‌های اروین کولتر (Irwin Cotler) عضو سابق پارلمان کانادا. این امر تا حدی پیش رفته است که برخی نهادهای فعال در عرصه حقوق بشر یا محیط زیست توسط وزارت خارجه آمریکا در ارتباط با مسائل یهود ستیزی بررسی شده و نسبت به قرار گرفتن نام نهادهایی مانند سازمان عفو بین الملل(Amnesty)، آکسفام(Oxfam) و کمیته‌های نظارت بر حقوق بشر در لیست یهود ستیزی تاکید شده است. این باعث شده مرزهای مفهوم یهود ستیزی به منظور استفاده سیاسی از آن توسط رژیم صهیونیستی و همپیمانان آن ابعادی نامحدود پیدا کند.

جمع بندی

آنچه در واکنش به سخنان محمود عباس رقم خورد، نه بخاطر این بود که گویا او هولوکاست را منکر شده بود یا آن را نادیده گرفته باشد، بلکه متاثر از خطی است که ایجاد شده است که گویا هر گونه انتقاد به رژیم صهیونیستی، برابر با یهود ستیزی است و مقایسه هر چیزی با هولوکاست، توهین به یهود و یهود ستیزی است. خطی که باید از سوی رسانه ها دقت و شکسته شود.