سلاخ داستان همه انسانهاست / تنها افتخار امروز سینمای ایران گذشته اش است

رسول ایرانزاد، کارگردان جوان تبریزی، که با فیلم کوتاه "سلاخ" اولین تجربه کارگردانی خود جایزه بخش بین المللی هفتمین جشنواره فیلم کوتاه فاتح استانبول را کسب کرده مهمان خبرگزاری خبرآنلاین بود تا دقایقی درباره این تجربه ارزشمند و افتخاری دیگر در عرصه فرهنگ و هنر شهر اولین ها سخن بگوییم.

به گزارش خبرنگار خبرآنلاین از تبریز، رسول ایرانزاد که به عنوان تنها نماینده سینمای ایران در بخش رقابتی هفتمین جشنواره فیلم کوتاه فاتح استانبول نامزد دریافت جایزه بهترین اثر شده و در مراسم اختتامیه جایزه سوم و جایزه 30 هزار لیر این جشنواره را کسب کرد، درباره طرح فیلم سلاخ گفت: ایده فیلم سلاخ، را از شعری کوتاه از ایلیاد موسوی، با مضمون « آتام برنو تفنگین دیواردان آسیپ، حیاط دا کی قوشلارا دن سپیر، من باخدیغیم هاچام یاشام نه گولملیردیر » بعد از شنیدن این شعر ایده اولیه اثر فیلم در ذهنم شکل گرفت و به مرور با پرورش فیلمنامه، علیرضا سلمانپور پیشنهاد داد می تواند به عنوان تهیه کننده این فیلم را همراهی کند، خوشحالم که با بازی هادی افتخارزاده، تصویر امیر پورحکمت، طراحی صحنه میلاد دل آسا، و دیگر همکاران دست به دست هم دادیم و مراحل تولید این کار در 5 روز انجام شد.

ایرانزاد یادآور شد: این پانزدهمین جشنواره ای بود که با فیلم کوتاه سلاخ شرکت می کردم، پیش از این در جشنواره اِستار، جشنواره مالاتیا، جشنواره باکو، جشنواره مسکو، فستیوال فیلم فرانکفورت و… شرکت کرده و پنجمین جایزه را در طی این مدت به دست آوردیم.

وی در رابطه با مضمون فیلم کوتاه سلاخ گفت: در این فیلم نخواستیم برای مخاطب داستانی از صفر تا 100 روایت کنیم، بیشتر در پی این بودم که فیلمی بسازیم که مخاطب تبریز یا مخاطب آفریقایی، سوئیس و مکزیک و… هر کدام با توجه به فرهنگ، باورها و زبان خود روایت این فیلم را تعمیم داده و برداشت شخصی خودش را داشته باشد.

ایرانزاد با بیان اینکه فیلم سلاخ را بطور کلی در قالب سینمای کلاسیک پیش بردیم، تاکید کرد: تلاش کردم نگاه و جهان بینی موجود در اثر را نسبت به دنیای هر مخاطب تعریف کنم، تا هر کس نسبت به دیدگاه خودش برداشت شخصی داشته باشد و به نتیجه دلخواهش برسد، بازی، کارگردانی، نور و تصویر و… بر این محور پیش رفت.

نویسنده و کارگردان فیلم سلاخ ادامه داد: داستان هول محور یک شکارچی می چرخد که خودش پرنده پرورش می دهد، چیزی که در میان 8 میلیارد انسان ساکن زمین روایتی آشناست، برای زندگی یکی دیگری را از بین می بریم، برای توجه به یکی دیگری را نادیده می گیریم، سیاست کلان جهانی نیز همین است، از طرفی از اومانیسم، انسان محوری و حقوق بشر حرف می زنیم و از طرف دیگر برای حقوق مردم خود، مردم دیگر کشورها را سرکوب و قتل عام و بمباران و حقوق اولیه اش را نابود می کنند.

وی در تشریح مراحل اجرای این کار اظهار داشت: طی مراحل تولید به واقع سختی های زیادی در زمینه لوکیشن کشیدیم، که اداره راه آهن بعد از 6 ماه کش و قوس و معطل کردن گروه به ما مجوز نداد و در نهایت مجموعه شرکت فیال بتن با در اختیار قرار دادن امکانات و ملکی، لوکیشن فیلم را تامین کرد، یک هفته با تمام اعضای گروه لوکیشن و ساختمان مورد نظر را آماده، دو هفته برای طراحی صحنه و 5 روز تولید و یک ماه و نیم برای کارهای پس تولید زمان صرف کردیم.

ایرانزاد در مقایسه فضای کاری و فیلمسازی در ایران با کشورهای دیگر گفت: در جشنواره مالاتیا از میان 760 فیلم، 5 فیلم به بخش بین المللی رفته بود که از ایران فقط کار من بود، در بخش بلند فیلم مانی حقیقی و فیلم نارنگی آرش لاهوتی حضور داشتند. در بخش کوتاه اثری از سینمای روسیه بود که وقتی صحبت می کردیم متوجه شدم بودجه تولید فیلم به پول ایران 900 میلیون بوده ولی من کارم را با 9 میلیون تهیه کردم، مقایسه ای سرانگشتی بین دو کار و بودجه بخش هنر هر دو کشور انجام دادم و به خودم گفتم همین می شود که آنها در سینمای دنیا جایگاهی چشمگیر می یابند و حرفی برای گفتن دارند و ما به مرور به جایی می رسیم که تنها از داشته های گذشته سینمای کشور دم می زنیم. هرچند بخشی از مساله به کیفیت فیلمنامه و هنرمندان برمی گردد اما بخش اعظمی از مساله مربوط به مدیران و سیستمهایی است، که به هنر و فرهنگ به طور شایسته و لایق جایگاهی قائل نیستند.

وی ادامه داد: عربستانی که 4 سال قبل هنر سینما را آزاد کرده، در طول چهار سال به جایی رسیده که چند هفته قبل جشنواره فیلمی با عنوان دریای سرخ برگزار کرد و با یک جستجوی ساده می توان فهمید عربستان با یک برنامه ریزی ساده تصیمم دارد سینمای این کشور را تا چه جایگاهی پیش ببرد و همین کشور ترکیه همسایه کجاست و ما در این حوزه چه برنامه ای داریم؟

هنرمند فیلمساز جوان تبریزی با گلایه از حمایتهای ضعیف و بی برنامگی در بخش هنر سینما گفت: حتی در خود تبریز، چند دوره جشنواره رحمت برگزار کردیم که خوشبختانه موفق هم بود؛ بعد چند دوره جشنواره سیب برگزار شد و امروز 3 دوره جشنواره تبریز، در حالیکه که می توانستیم فارغ از همه این عناوین و تاک‌روی ها با بهره گیری از تجربه گذشته، دیگر برنامه ها را در ادامه مسیر همان جشنواره های قبلی پیش ببریم، این مبتدی ترین اقدام و و نشان از برنامه ریزی غلط و خودرای بودن مدیران ماست.

ایران زاد ادامه داد: می دانیم در عالم هنر و در جامعه انسانی به قدری مباحث و موضوعات برای کار هست که در اقیانوسی بزرگ یک قطره بیش نیستیم و این زمانی می تواند موثر و مفید باشد که برنامه مدون تعریف شود، تقویم فرهنگی تدوین شود، ما افتخار داریم جشنواره فجر برگزار می کنیم. این جشنواره چه خروجی و نتیجه مثبتی برای عرصه فیلم کشور دارد، امروز به جایی رسیدیم که فیلمسازان به دنبال این نیستند که فیلمی تاثیرگذار برای مخاطب تولید کنم. به دنبال این هستند که یک فیلمی تولید کنم و سیمرغ جشنواره فجر را به دست بیاورم. این آفت چون بیماری و مرضی لاعلاج سینمای کشور را به زانو در خواهد آورد.

این هنرمند جوان تبریزی درباره طرح اثر بعدی اش گفت: فیلم کوتاه بعدی برداشتی از زندگی پدرم و به نوعی می توان گفت اقتباسی از واقعیت است. فیلمنامه تهیه شده و تلاش خواهم کرد طی 6 ماه آتی مراحل ضبط و تولید به اتمام برسد.

46