نتایج یک تحلیل جامع نشان می دهد: اطلاع از چگونگی تکامل سرطان ریه در طول زمان، ممکن است به توضیح این موضوع که چرا درمان این سرطان در برخی مواقع موثر نیست، پاسخ دهد.
به گزارش بهداشت نیوز، محققان با هدف بررسی دلیل ناکامی روش های مختلف درمان سرطان ریه به مطالعه روند تکاملی این بیماری پرداختند. این تحقیق که بخشی از مطالعه ردیابی تکامل سرطان از طریق درمان بوده و با نام مختصر TRACERx معرفی شده، شامل تجزیه و تحلیل بیش از ۱۶۰۰ نمونه تومور است که از ۴۲۱ بیمار گرفته شده است.
متاسفانه علی رغم این که سرطان ریه عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در سراسر جهان است، اما هنوز درک کاملی از مکانیسم های بیولوژیکی زیربنایی این بیماری وجود ندارد.
به طور کلی تومور ها از انواع مختلفی از سلول های سرطانی تشکیل شده اند که هر کدام ویژگی های متفاوتی دارند. این به اصطلاح ناهمگونی درون توموری می تواند باعث تکامل تومور و پیشرفت بیماری شود. هدف از مطالعه TRACERx تعیین رابطه بین ناهمگنی داخل تومور ها و پیامدهای بالینی ناشی از آن است.
طی این مطالعات دکتر چارلز سوانتون و تیمی از همکارانش ۱۶۴۴ ناحیه تومور را که در طول جراحی یا پیگیری از ۴۲۱ بیمار مبتلا به سرطان ریه سلولی غیر کوچک NSCLC بودند، نمونه برداری کردند. این نوع سرطان، شایع ترین نوع سرطان ریه است.
گروه مورد مطالعه قرار گرفته شامل بیماران مبتلا به مرحله I، II یا III بیماری بود که دارای طیفی از زیرگروه های NSCLC، از جمله ۲۴۸ آدنوکارسینوم ریه بودند. محققان طی این پژوهش تفاوت هایی را در پایداری ژنوم و الگو های ناهمگونی درون توموری که با پیامد های بیماری مرتبط است، شناسایی کردند.
در ادامه پژوهشگران چرایی عود مجدد و یا گسترش تومورها به سایر قسمت های بدن و اثرات شیمی درمانی مبتنی بر پلاتین (یک درمان استاندارد برای NSCLC پیشرفته) را بر ناهمگنی داخل تومور ارزیابی کردند. بر اساس یافته های به دست آمده، نشان داده شد که چنین درمان هایی به تکامل و ناهمگنی تومور کمک می کنند.
موضوع مهم دیگر در این رابطه شامل نمایش ابزاری است که می تواند شواهدی از دی ان ای تومور در گردش را تشخیص دهد که نشانگر بالقوه پیامدهای بالینی سرطان بوده و در این میان شناسایی عواملی که می توانند پیش بینی کنند کدام قسمت از تومور ممکن است مسئول بازگشت دوباره بیماری باشد، بسیار مهم است.
محققان نتیجه گیری می کنند که درک تکامل ژنومی تومور ها می تواند بینش هایی درباره عواملی ارائه دهد که تعیین می کنند سرطان چگونه و چه زمانی ممکن است مجددا عود کند و در نتیجه این یافته ها درک ما را از زیست شناسی تومور بهبود می بخشد. پزوهشگران این تیم مطالعاتی امیدوارند که این یافته ها ممکن است تلاش های آینده برای بهبود نتایج برای بیماران مبتلا به سرطان را تسهیل کند.
شرح کامل این پژوهش و مطالعات جامع در قالب هفت مقاله مجزا در آخرین شماره مجله های تخصصی Nature و Nature Medicine منتشر شده است.
منبع: سینا پرس
