دو تیم بزرگ فوتبال اروپا یعنی بارسلونا و رئال مادرید، پنج‌شنبه در پایتخت کشور عربستان در مرحله نیمه‌نهایی رقابت‌های سوپرکاپ باشگاه‌های اسپانیا به مصاف هم خواهند رفت.
فوتبال ایران این روزها درگیر یک رسوایی تاریخی است. رسوایی حذف دو تیم بزرگش از لیگ قهرمانان آسیا بخاطر عدم تامین استانداردهای مورد نیاز کنفدراسیون فوتبال آسیا. قضیه آن جایی بدتر شد که آقایان رسما اعتراف کردند که هر سال با سندسازی و کدخدامنشی مجوز حضور سرخابی ها را در آسیا می گرفتند و امسال گویی که تیغ شان نبریده.
درست در همین روزها که تمام دغدغه فوتبال ایران در همین گیر و کش ها و «کی بود کی بود من نبودم»ها سپری می شود، بیخ گوش ما یک اتفاق بزرگ فوتبالی در حال رخ دادن است. بیخ گوش ما یعنی در کشور عربستان.
اتفاقی هم که قرار است در عربستان بیفتد چیزی نیست جز برگزاری رقابت های سوپرکاپ باشگاه های اسپانیا در این کشور. رقابت هایی که پنج شنبه شب مرحله نیمه نهایی آن آغاز می شود و استادیوم بزرگ ملک فهد ریاض، میزبان جذاب ترین مسابقه باشگاهی فوتبال جهان یعنی الکلاسیکو است.
رئال مادرید و بارسلونا به همراه اتلتیکومادرید و اتلتیک بیلبائو طی روزهای آتی به عربستان خواهند رفت تا این تورنمنت پر زرق و برق را به میزبانی کشور متمول همسایه برگزار کنند و هم کلی پول به جیب بزنند و هم به فوتبال عربستان بخاطر این میزبانی اعتبار ببخشند. عربستان پنج شنبه شب به کشوری تبدیل خواهد شد که چشم تمام فوتبالی های جهان به آن دوخته خواهد شد تا ببینند ژاوی در اولین الکلاسیکوی خود در قامت سرمربی در مصاف با تیم آماده و قدرتمند کارلتو چه خواهد کرد و سه روز بعد از این نیمه نهایی هم، قهرمان سوپرکاپ اسپانیا در همان استادیوم ملک فهد جام را بالای سر خواهد برد. استادیومی که همین چندوقت پیش میزبان دیدار فینال لیگ قهرمانان آسیا بود و الهلال توانست در نهایت تاج پادشاهی آسیا را در خانه بر سر خود بگذارد. لیگ قهرمانانی که فتحش هیچ، حالا حتی حضور در آن با این مدل باشگاه داری وررشکسته و عقب مانده هم برای باشگاه های ما حسرت شده و به نظر می آید که دیگر فقط باید دلخوش به موفقیت های تیم ملی فوتبال باشیم. تیم ملی ای که البته آن هم چندان حاشیه امنی ندارد و مشخص نیست که اگر اساسنامه فدراسیونش در آینده نزدیک از گردنه پارلمان عبور نکند، در راه جام جهانی 2022 چه بر سرش خواهد آمد.
خلاصه این که که دیگر برای تماشای الگوهای پیشرفت و حسرت خوردن های مداوم، لازم نیست به شرق دور یا اروپای توسعه یافته نگاه کنیم. حالا دیگر برای ما، رسیدن به سطح فوتبال عربستان از لحاظ قدرت و ثروت و اعتبار هم به حسرتی دور و دراز تبدیل شده. عربستانی که روزگاری که ما با تیم دوم خودمان در مقدماتی جام جهانی، سه بر صفر آن ها را شکست می دادیم.
