دکتر امیر خجسته کاشانی روان شناس و مدرس دانشگاه در گفتگو با خبر نگادرمورد چگونگی زیبایی طبیعت در تحول انسان ها اظهار داشت:
شاید خیلی سخت باشد که این روزها، به طبیعت مادر تمام هستی فکر نکنیم و خیلی سخت تر از آن صحبت کردن در مورد آنچه که طبیعت می تواند برای ما بیافریند. درباره ذات طبیعت همین بس که می دانیم طبیعت با تغییر رنگ و دگرگونی در خود به ما می آموزد، که می توانیم دوباره نو شویم و تحولی را در ذات خود ایجاد کنیم.
وی افزود: سرشت دگرگون شونده طبیعت درس آموزی برای شاداب شدن و شکیبایی ها در برابر هر آنچه که ما را دچار نگرانی و تشویش می کند می باشد. رنگ بندی و قوانین طبیعت تنوع، تازگی و تفکری را می آفریند که سرمشق بسیاری از بزرگان برای شناخت خود و کشف قوانین بسیار بوده است.
خجسته کاشانی تصریح کرد: حتی می توان رشد انسان را در ابعاد مختلف وجودی مرهون ذات طبیعت دانست، وقتی که در دوره های مختلف رشدی، کودک با جلوه های طبیعت در هم می آمیزد، تفکر خلاقانه او می تواند بهتر رشد کند. همچنین شناخت قوانین طبیعی به رشد بهره هوشی افراد می انجامد.
این مدرس دانشگاه گفت: توجه، تفکر و تعمق در میزان نور، دما، رطوبت، جهت و سرعت وزش باد (در کنار توجه به تراکم آلاینده ها و…) و برنامه ریزی برای کنار آمدن و قرار گرفتن با پوشش های مختلف، می تواند مقدمه ای باشد برای چگونگی درک طرف مقابل و بازخورد دادن با توجه به ویژگی ها و شرایطی که طرف مقابل در حال تجربه آن می باشد.
وی عنوان کرد: با وجود خدمات بسیاری که ذات طبیعت به رایگان در اختیار نوع بشر می گذارد و بسیاری از زشتی ها را در خود محو می کند، لکن همواره در دوره های مختلف به روش های گوناگون مورد بی مهری و ناسپاسی قرار گرفته است. هرچند که دلایل متعددی همچون عدم شناخت، خودمیان بینی، خود برتربینی و عدم بلوغ در ابعاد مختلف می تواند، دلایلی برای تخریب طبیعت باشد، لکن به نظر می رسد مهمترین عامل از دست رفتن طبیعت عدم همدلی ما با ذات طبیعت باشد.
خجسته کاشانی خاطر نشان کرد: همدلی را وقتی می توانیم به بهترین نحو نشان دهیم، که ضمن درک آنچه که طرف مقابل تجربه می کند، بازخورد و انعکاسی راجع به حال او داشته باشیم. وقتی که تنها در برابر بی رحمی هایی که به شیوه های مختلف در قبال طبیعت رخ می دهد، افسوس می خوریم و آه می کشیم، آیا می توانیم به تجدید حیات و حفظ طبیعت در برابر آفات طبیعی و مصنوعی یاری رسانیم.
این روان شناس تاکید کرد: تنها هنگامی امکان یاری رساندن برای حفظ و تجدید بقای طبیعت ایجاد می شود که ضمن درک و توجه به بی احترامی های دیگران، در برابر این ناملایمات با همراهی و بهره مندی از سرمایه اجتماعی که در این زمینه وجود دارد، به یاری طبیعت بشتابیم.
وی افزود؛مشاهده صحنه های آزاردهنده آزار و قتل عام حیات جانداران، نه تنها دل هر دردمندی را به درد می آورد، بلکه می تواند این بدترین و بی رحمانه ترین ضربه ای باشد که می تواند به جان طبیعت وارد شود. این مهم در نتیجه بی توجهی همه ما به انواع آزارها و تخریب هایی است که در طبیعت حتی به بهانه پیشرفت ایجاد می شود.
خسته کاشانی متذکر شد: از این رو حال که هر کدام از ما در این روزهای بهاری، احساس بهتری در همراهی و همنشینی با خانواده و دوستان در دل طبیعت داریم، بهتر است پیش از دیگر دغدغه مندی ها، به چالش ها و راهکارهایی که برای حفظ و مرمت زخم هایی که برای طبیعت ایجاد شده بیاندیشیم. در این رهگذر است که می توانیم بهتر به گونه ای متفاوت امکان حفظ و تجدید عمر طبیعت های بکر برای استفاده و بهره مندی آیندگان فراهم شود.
ایده مفرح
