بنابر گزارش دفتر بودجه کنگره آمریکا، دولت این کشور در سه سال گذشته به طور متوسط ۱۱ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار در هر ثانیه، ۷۰۷ میلیون دلار در هر ساعت، ۱۶ میلیارد و ۹۰۰ میلیون دلار در هر روز و شش تریلیون و ۲۰۰ میلیارد دلار در هر سال هزینه کرده است.
به گزارش خبرآنلاین، وبگاه نشنال اینترست در مقاله ای به قلم به قلم پیتر هوسی نوشت: هنگامی که جان اف کندی رئیس جمهور آمریکا بود و در اوج جنگ سرد و در بحبوحه نگرانی ها درباره استفاده از موشک ها و بمب افکن ها و نیز موشک های مجهز به کلاهک هسته ای شوروی سابق در کوبا، دولت آمریکا در هر ثانیه ۱۸۶ هزار دلار هزینه کرد که در ۶۰ سال گذشته شش هزار و ۱۷۴ درصد در هزینه های دولتی افزایش نشان می دهد.
سناتور جک رید رئیس کمیته نیروهای مسلح سنای آمریکا می گوید این کشور هم اکنون در حال نوسازی بازدارندگی هسته ای خود برای سومین بار از سال ۱۹۶۰ است. و ما در حال انجام این کار پس از وقفه ای در روند کسب تسلیحات هسته ای هستیم که بیش از چهار دهه به طول انجامید. بنابراین، هم اکنون در حال جایگزینی سامانه های تسلیحاتی هستیم که ۴۰ تا ۷۰ سال قدمت دارند زیرا نوسازی آنها دیگر نمی تواند به تعویق انداخته شود.
با توجه به اینکه نتیجه بررسی های مربوط به وضعیت هسته ای آمریکا توسط پنج دولت پیشین حاکی از آن است که بازدارندگی هسته ای همچنان یک اولویت برای واشنگتن محسوب می شود، آمریکا بار دیگر تلاش برای به روز رسانی بمب افکن ها، زیردریایی و موشک های خود و نیز افزایش طول عمر کلاهک های هسته ای و توسعه مجموعه جدیدی از سیستم های کنترل و فرماندهی هسته ای مقاوم در برابر حملات سایبری را آغاز کرده است.
بنا بر اعلام دفتر بودجه کنگجره آمریکا، هزینه بازندارندگی هسته ای این کشور در ۳۰ سال آینده حدود یک تریلیون و ۲۰۰ میلیارد دلار یا کمی کمتر از ۵۰ میلیارد دلار در سال است که در سال های ۲۰۲۹ و ۲۰۳۰ هنگامیکه جدیدترین پلتفورم های هسته ای برای نخستین بار در این زمینه عملیاتی می شود به اوج خود می رسد.
اما این رقم گمراه کننده است : این تنها هزینه مدرنیزه سازی نیست بلکه هزینه عملیاتی ساختن و نگهداری سیستم های هسته ای قدیمی فعلی آمریکاست – موشک های مینِتمَن Minuteman ابتدا سال ۱۹۷۰ مستقر شد. زیردریایی ها از کلاس اوهایو نخستین بار سال ۱۹۸۱ و موشک D-۵ آن سال ۱۹۹۰ استقرار یافتند. بمب افکن های رادار گریز B-۲ نیز نخستین بار سال ۱۹۹۳ مستقر شدند. و آمریکا استقرار یا ساخت موشک های Minuteman III را سال ۱۹۷۵، بمب افکن B-۲ را سال ۱۹۹۷ و زیردریایی کلاس اوهایو را سال ۱۹۹۳ متوقف کرد.
آنها که به دلیل هزینه ها مخالف مدرنیزه سازی هستند، باید با این واقعیت مواجه شوند که هزینه افزایش طول عمر پلتفورم ها و نیروهای هسته ای کنونی دو سوم هزینه های سالانه کنونی فعالیت های هسته ای است و در ۳۰ سال آینده هزینه عملیاتی سازی و نگهداری سیستم های قدیمی و مدرنیزه شده دو سوم همه هزینه های هسته ای خواهد بود. بنابراین، حتی اگر قرار باشد آمریکا سیستم های قدیمی خود را برای ۳۰ سال آینده حفظ کند – که به لحاظ فنی قادر به انجام آن نخواهد بود – هزینه آن دو برابر هزینه ایجاد نیروهای جدید، توانمندتر و مقرون به صرفه تر خواهد بود.
با وجود این، باید توجه داشت که دفتر بودجه کنگره آمریکا بین ۲۵ تا ۱۰۰ درصد هزینه های بمب افکن های راهبردی را در ارزیابی های مختلف خود درباره هزینه های مدرنیزه سازی هسته ای لحاظ کرده است و این در حالی است که در گزارش دفتر رسمی وزارت دفاع این کشور هزینه های هسته ای بمب افکن ها سه درصد کل هزینه های بمب افکن را تشکیل می دهد. این مسئله ارزیابی دفتر بودجه کنگره آمریکا را درباره هزینه ۴۹۴ میلیارد دلاری طی مدت ده سال از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۸ کاهش می دهد. در نتیجه، آمریکا با کمتر از ۴۵۰ میلیارد دلار در چند دهه آینده قادر به ساخت ۴۰۰ موشک بالستیک قاره پیمای جدید، ۱۲ زیردریایی جدید و موشک های مرتبط با آنها و نیز ۲۰ بمب افکن جدید B-۲۱ خواهد بود که در کنار چهل بمب افکن قدیمی B-۵۲، کل بازدارندگی هسته ای راهبردی آمریکا را تشکیل می دهد و حتی اگر آمریکا تصمیم بگیرد پلتفورم های هسته ای قدیمی خود را جایگزین نکند، سامانه فرماندهی و کنترل (یا NC۳ ) همچنان نیاز به تعمیرات اساسی دارد و آزمایشگاه های هسته ای، کلاهک ها و قابلیت های ساخت کلاهک ها باید مدرنیزه شوند.
آمریکا به طور متوسط در حدفاصل سال های ۱۹۴۶ تا ۲۰۲۲ سالانه ۲۴ میلیارد دلار یا حدود دو تریلیون دلار هزینه کرده است. جالب تر آنکه برنامه کنونی نوسازی موشک های بالستیک قاره پیما ۵۵ سال به طول خواهد انجامید و زیردریایی جدید کلاس کلمبیا قرار است ۷۰ سال و بمب افکن B-۲۱ نزدیک به نیم قرن مورد استفاده قرار گیرد. سرمایه گذاری ۴۵۰ میلیارد دلار در زمینه تحقیقات، توسعه و مدرنیزه سازی پلتفورم های هسته ای به سالانه هفت میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار احتمالا برای شش دهه خواهد رسید.
در این دوره، بدون شک طول عمر برخی تجهیزات افزایش داده خواهد شد اما با توجه به مهندسی دیجیتال و احتمال اینکه عملیات سالانه و هزینه های تعمیر و نگهداری به دلیل پیشرفت فناوری یک سوم تا دو سوم ارزان تر خواهد بود ارتقاء کیفیت تجهیزات آسانتر خواهد بود.
در حقیقت، با توجه به رشد نیروهای هسته ای روسیه و چین، پیشرفت های هسته ای ایران و پیشرفت های اخیر موشکی کره شمالی، آمریکا حداقل با دشمن متعدد و مجموعه از تهدیدات هسته ای دیگر مواجه است.
۳۱۱۳۱۱
