اگر جزو ۳۰ درصد از مردم که به بیدار ماندن تا دیر وقت علاقه دارند هستید، احتمالاً بهتر است تغییری در روند خواب خود اعمال کنید. گروهی از پژوهشگران دانشگاه راتگرز در مطالعه‌ی جدیدی اعلام کرده‌اند افراد شب‌زنده‌دار در مقایسه با افرادی که زودتر به رخت خواب می‌روند، شانس بیشتری برای ابتلا به دیابت نوع ۲ دارند.
آن‌طور که فوربز می‌نویسد حدودا ۱٫۶ میلیون نفر در آمریکا به دیابت نوع ۱ مبتلا هستند. دیابت نوع ۱ از نگاه پزشکان یک بیماری غیرقابل‌درمان و غیرقابل‌پیش‌گیری است. در همین حین گفته می‌شود نزدیک‌به ۳۰ میلیون نفر در ایالات متحده به دیابت نوع ۲ مبتلا هستند. بیماری دیابت نوع ۲ تا حد زیادی تحت تأثیر رژیم غذایی و سبک زندگی فرد است.
در بیماری دیابت نوع ۲ قند خون افزایش می‌یابد و درنتیجه‌ی این اتفاق ممکن رگ‌های خونی آسیب ببینند و فرد به بیماری قلبی مبتلا شود. دانشمندان عقیده دارند که دیابت نوع ۲ درنتیجه‌ی مقاومت بدن به انسولین ایجاد می‌شود. این شرایط در زمانی رخ می‌دهد که بدن به خوبی به هورمون انسولین واکنش نشان نمی‌دهد.
کمبود خواب به مقاومت بدن دربرابر انسولین (عامل ایجاد دیابت نوع ۲) کمک می‌کند
دو دلیلی که معمولاً برای توضیح مقاومت بدن به انسولین مطرح می‌شود، رژیم غذایی نامناسب (شامل قند یا کالری بیش از حد) و کم‌تحرکی بدن است. استیون مالین، یکی از نویسندگان مقاله و دانشیار گروه حرکت‌شناسی و سلامت در دانشگاه راتگرز، می‌گوید: «اخیراً کمبود خواب به‌عنوان یکی دیگر از عوامل رفتاری که به مقاومت بدن دربرابر انسولین کمک می‌کند، مطرح شده است.»
استیون مالین می‌گوید خوابیدن برای کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ اهمیت دارد، اما مهم است که فرد به اندازه‌ی کافی بخوابد و خواب باکیفیتی داشته باشد. مطالعات مالین و همکارانش نشان می‌دهد افرادی که به شب‌زنده‌داری علاقه‌مندند درمقایسه‌با افرادی که زود می‌خوابند با خطر بیشتری برای چاق شدن، ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی و عروقی مواجه هستند.
یکی از توضیحات پژوهشگران برای ارتباط بین شب‌زنده‌داری و بالا رفتن خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ این است که احتمالاً سبک زندگی افراد شب‌زنده‌دار با ریتم شبانه‌روزی آنها تداخل دارد. برای نمونه، با وجود علاقه‌مندی افراد به شب‌زنده‌داری، بسیاری از افراد شاغل بزرگسال همچنان مجبورند صبح زود از خواب بیدار شوند تا به موقع کودکان‌شان را به مدرسه ببرند یا خودشان به محل کار بروند. به گفته‌ی مالین، همین موضوع باعث می‌شود شب‌زنده‌داران خواب کافی یا باکیفیت نداشته باشند. نداشتن خواب کافی یا باکیفیت «فیزیولوژی افراد را تغییر می‌دهد و خطر ابتلا به بیماری را بالا می‌برد.»
توانایی افراد شب‌زنده‌دار برای استفاده از چربی به‌عنوان منبع انرژی کاهش می‌یابد
استیون مالین و همکارانش در یک بازه‌ی زمانی هفت روزه، هر روز (در طول روز و به هنگام خواب) متابولیسم و سطح فعالیت شرکت‌کنندگان را مورد بررسی قرار دادند و در نهایت متوجه شدند توانایی افراد شب‌زنده‌دار برای استفاده از چربی به‌عنوان منبع انرژی کاهش یافته است. این یعنی در بدن این افراد چربی انباشته می‌شود و درنتیجه‌ی افزایش چربی بدن خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی و عروقی افزایش پیدا می‌کند. از طرفی دیگر افرادی که صبح زود از خواب بیدار می‌شوند بیشتر به چربی به‌عنوان منبع انرژی اتکا می‌کنند و به‌طور کلی آمادگی بیشتری برای تمرینات هوازی دارند.
مالین می‌گوید تصور بر این است که پای‌بندی به رژیم غذایی مناسب، داشتن فعالیت بدنی و بهبود الگوی خواب می‌تواند جلوی مقاومت بدن به انسولین و ابتلای فرد به دیابت نوع ۲ را بگیرد. او در ادامه می‌گوید بهترین کاری که شب‌زنده‌داران می‌توانند برای بهبود سلامتی انجام دهند این است که زودتر بخوابند.
مالین همچنین می‌گوید افراد شب‌زنده‌دار در صورتی که در طول روز فعالیت بدنی زیادی داشته باشند ممکن است بتوانند برخی از پیامدهای منفی شب‌زنده‌داری را از بین ببرند: «حرکت در طول روز روشی عالی برای تقویت سلامتی است. این حرکت لزوماً قرار نیست حرکتی شدید باشد. فرد می‌تواند در طول روز هر ساعت به مدت دو دقیقه فعالیت کند یا بعد از هر وعده‌ی غذایی، ۱۰ تا ۱۵ دقیقه مشغول پیاده‌روی سریع شود.»
۲۲۷۲۲۷
