«ورود به پیک پنجم کرونا، وجود 101 شهر در تنش آبی ، نبود آب آشامیدنی در سیستان‌وبلوچستان و وضعیت قرمز بیماری در این شهر، قطعی‌های بی‌برنامه، گاه سراسری و طولانی‌مدت برق تنها بخشی از آن چیزی است که در چند وقت اخیر کشور با آن دست به گریبان است… عدم کنترل کرونا در صورت نبود واکسن، توان تولید و راندمان پایین نیروگاه‌های برق و قطعی‌های مداوم در صورت افزایش مصرف برق در تابستان و استفاده رمزارزها از برق کشور. به نظر می‌رسد امروزه بیش از هر روز دیگری علاوه بر بار مشکلات اقتصادی، مردم باید جور مدیریت بحران ناکارآمد و عدم پیش‌بینی آینده توسط مسئولان را نیز به دوش کشند.» این قسمتی از گزارش اصلی یکی از روزنامه‌های حامی دولت تدبیر و امید[!] در آخرین روزهای کاری آقای روحانی در 14 تیر 1400 است. تابستان تازه روزهای آغازین خود را سپری می‌کرد که این روزنامه از سه‌بار قطع برق ساختمان خود در یک روز شاکی شده بود. قطعی برق در زمستان و تابستان طی دولت دوازدهم اگرچه ناخوشایند اما وضعیتی بود که مردم تا حدودی با آن کنار آمده بودند؛ سطح مطالبات از آن دولت در ترازی به مراتب پایین‌تر بود: اینکه چرا دولت برای اطلاع مردم از قطعی‌های مکرر برق، جدول خاموشی منتشر نمی‌کند؟؛ و حتی پایین‌تر از این سطح، اینکه چرا قطعی برق مغایر با جدول خاموشی اعلام شده، رخ می‌دهد؟ نظام مدیریتی در دولت تدبیر[!]، غالبا ازهم‌گسیخته و خالی از هر تدبیری بود.
تابستان 1401 اما بدون آقای روحانی و در نتیجه بدون قطعی برق و مشکلاتی نظیر آن سپری شد آن هم در حالی که رکورد مصرف برق کشور در 25 مرداد 1401 شکست و به ۶۹ هزار و ۴۵۸ مگاوات رسید تا عددی تازه در تاریخ صنعت برق کشور ثبت کند. برای پایداری شبکه برق در این رکوردشکنی مصرف، دولت سیزدهم پیش‌تر رکورد افزایش ظرفیت نیروگاهی در یک سال را شکسته بود.
رشد 6 هزار مگاواتی واحدهای نیروگاهی در سال اول دولت آقای رئیسی، اقدامی بی‌سابقه بود؛ تا پیش از آن بیشترین افزایش ظرفیت در یک سال مربوط به سال 1389 و با ۴۹۳۵ مگاوات بود. در تابستان 1401 حتی برخلاف تابستان قبل محدودیت برق صنایع کشور نیز کاهش پیدا کرد تا جایی که انجمن صنفی کارفرمایان صنعت سیمان طی نامه‌ای از وزیر نیرو برای تعامل مثبت و سازنده در تأمین برق کارخانه‌های سیمان و در نتیجه ثبات و تعادل تولید بازار سیمان تشکر کرد. در اولین تابستان دولت سیزدهم ما دیگر دغدغه قطعی برق نداشتیم.
12 شهریور 1400 تنها 9 روز پس از تشکیل هیئت دولت سیزدهم، آقای رئیسی در «دومین» سفر استانی خود(اولین سفر استانی 5 شهریور 1400 به استان خوزستان، دو روز پس از تشکیل کابینه انجام شد) از نزدیک مشکلات آب آشامیدنی در استان سیستان‌وبلوچستان را مورد بررسی قرار داد. یک سال بعد در شهریور 1401 مشکل آب آشامیدنی 107 هزار و 293 نفر از اهالی سیستان‌وبلوچستان(86083 نفر از جمعیت روستایی و 21210 نفر از جمعیت شهری) حل شده بود و اقدامات لازم برای رفع تنش آبی سایر نقاط استان برای دستیابی به شاخص 95 درصدی بهره‌مندی از آب آشامیدنی در روستاها طی سه سال جریان داشت. دولت سیزدهم در شهریور 1401 پروژه بزرگ غدیر برای آب‌رسانی به 26 شهر و بیش از 1000 روستای استان خوزستان را نیز به اتمام رساند تا آب شرب با کیفیت، کافی و پایدار مردم این مناطق حداقل تا 25 سال آینده تضمین شود؛ طرحی که از زمان آغازش در سال 1387 تا پیش از دولت سیزدهم 50 درصد پیشرفت داشت. برطرف کردن مشکل آب آشامیدنی شهرکرد کمتر از دو هفته پس از بحران، یکی دیگر از رکوردهای دولت بود و پروژه آب‌رسانی به همدان از سد تالوار و طرح انتقال آب از سد آزاد به تصفیه‌خانه سنندج در این دولت تسریع شد تا تنش آبی در این مناطق نیز تا حد مناسبی مدیریت شود. با این حال «آب» یکی از دغدغه‌های همیشگی اقلیم گرم و خشک ایران بوده، هست و خواهد بود اما آنچه دیگر دغدغه به حساب نمی‌آید بی‌خیالی یا بی‌اعتنایی دولتمردان به مشکلات ساده این مناطق و طرح‌های بر زمین مانده آنهاست. در این مورد ما دیگر دغدغه مدیران خسته، مرکزنشین و همچنین مدیریت از راه دور را نداریم.
طی هفت روز گذشته 1316 نفر در آمریکا بر اثر کرونا جان خود را از دست دادند. طی این هفت روز مرگ‌ومیرهای کرونایی در آلمان 1062 نفر، ایتالیا 606 نفر، انگلستان 572 نفر و فرانسه 469 نفر اعلام شد و باز هم طی این هفت روز کرونا در کشورهای بزرگ اروپایی مثل آلمان، فرانسه، ایتالیا روندی افزایش داشت. ایران اما با روندی کاهشی قربانیان کرونایی‌اش در این هفت روز مجموعا به 25 نفر رسید. طبق داده‌های سازمان جهانی بهداشت علی‌رغم روند کاهشی مبتلایان در جهان، تعداد مبتلایان در اتحادیه اروپا به میزان قابل توجهی افزایش داشته و همین اتفاق آمریکا را نیز نگران کرده است. آن‌طور که «پیتر چین هانگ» متخصص بیماری‌های عفونی دانشگاه کالیفرنیا به ای‌بی‌سی‌نیوز می‌گوید: «الگوی ابتلا به کرونا، ابتدا خود را در اروپا آن‌گاه در نیویورک و در آخر در سواحل غرب آمریکا نشان می‌دهد». کرونا هنوز قربانی می‌گیرد و در کشورهایی که روزگاری با تبلیغات واکسن‌های کرونای‌شان دست به جنگ روانی علیه ملت ایران می‌زدند، همچنان یک نگرانی جدی به حساب می‌آید. در ایران اما روند واکسیناسیون عمومی بدون تکیه بر واکسن‌های غربی در دولت سیزدهم رشدی چشمگیر داشت. کشوری که در روز پایانی کابینه تدبیر و امید[!] قربانیان کرونایی‌اش به 709 نفر رسید، روزهای بدون مرگ و میر کرونایی را هم تجربه کرد و اکنون خبر دورقمی شدن تعداد قربانیان برای‌مان خبری عجیب به نظر می‌رسد. در این دولت کسی مهار کرونا را به برجام یا FATF گره نزد و ما آن‌قدر گرم زندگی روزمره‌مان شدیم که اصلا حواس‌مان نیست دیگر دغدغه‌ای به نام کرونا نداریم.
گزارش روزنامه حامی دولت آقای روحانی، در 14 تیر 1400 از سه معضل اصلی در دولت تدبیر و امید[!] گله می‌کرد: «عدم مدیریت تنش آبی، قطعی برق و همه‌گیری کرونا»؛ دولت سیزدهم به ریاست آقای رئیسی در کمتر از یک سال و نیم از حضور خود گام بلندی برای حل این مشکلات برداشت اما آیا گزارش‌های مربوط به رفع مشکلات در آن روزنامه تبدیل به تیتر یک شد؟ هرگز؛ آنها و همقطاران‌شان موفقیت‌ها را سانسور می‌کنند چون موتور تولید یأس و ناامیدی در کشورند. آنها اصلا به روی خودشان هم نمی‌آورند دولت سیزدهم سطح دغدغه‌هایشان را از «سه‌بار قطع برق در یک روز» به «زن، زندگی، آزادی» ارتقا داده است تا اکنون به بهانه «حقوق زن» در آتش بی‌جان آشوب بدمند.
راستی این روزها دغدغه اروپاییان چیست؟ قبض‌های نجومی گاز… بنزین… قطعی برق و خاموشی… لباس زمستانی… غذای کافی… آب گرم… هیزم…
سید محمدعماد اعرابی
